Chapter – 12
ခိုင္
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ လက္ထဲကပါလာတဲ့ ငုသြယ္ရဲ့ ပစၥည္းေတြကို ၾကမ္းေပၚခဏခ်ရင္း၊
သူမကိုယ္တိုင္ပါ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို အားအင္ခ်ိနဲ့စြာ လွဲေလ်ာင္းမိတယ္။
မနက္ဖန္ဆိုရင္ ခိုင္တစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့တဲ့ အထီးက်န္တဲ့ ဒီအိမ္ခန္းထဲကို
ငုသြယ္ဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ေလးတစ္ေယာက္လာမယ္တဲ့။
လူပိုတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီဆိုေတာ့ မ်ိဳးေနတတ္ပါ့မလား။
ၤ
မ်ိဳး…
ဟုတ္တယ္.. မ်ိဳးကို သူမ ေမ့ေနခဲ့တာဘဲ..
ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲေနရာမွ ရုတ္တရက္ ျမန္ျမန္ထကာ အိပ္ခန္းထဲသို့ေျပးျပီး
မ်ိဳးရဲ့ဓာတ္ပံုေလးေရွ.မွာ ဒူးေထာက္ရင္း …….
ခိုင့္ရဲ့နံေဘးမွာ အရိပ္လိုအျမဲရွိေနတတ္တဲ့ ခ်စ္သူ..
အရာရာကို အႏြံတာခံျပီး၊ ခိုင္ ဆိုးသမွ်ကို အၾကင္နာအျပံဳးေတြနဲ့
ခ်စ္ေပးခဲ့သူ…
အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခိုင့္ကိုထားသြားခဲ့တာ…
ခုေတာ့ ခိုင္အရမ္းအထီးက်န္ေနတယ္ မ်ိဳးရယ္..
မ်ိဳးကို အရမ္းလြမ္းတယ္..
“မ်ိဳးရယ္.. မနက္ဖန္ အဲဒီတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေရာက္မယ္… မ်ိဳး စိတ္မ်ားဆိုးေနလားဟင္…
ခိုင္သစၥာေဖာက္မိေနျပီလား… ခိုင္ သူ.အေၾကာင္းမစဥ္းစားမိေအာင္ၾကိဳးစားပါတယ္… ဒါေပမယ့္…
ခိုင္ေလ.. သူ.ကို အခ်ိန္တိုင္း ေတြ.ေနခ်င္မိတယ္ မ်ိဳးရယ္… ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
အရူးတစ္ေယာက္လို မ်ိဳးရဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေရွ.မွာ ငိုေၾကြးကာ… သူမရဲ့ ညေတြက ထံုးစံအတိုင္း
ေမွာင္မိုက္စြာ အထီးက်န္ရင္း…..
.
.
Xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx
မနက္ ၇နာရီ…
ေလးလံစြာပိတ္က်ေနေသာ မ်က္ခြံေတြကို ၾကိဳးစားအားယူဖြင့္ရင္း သူမကုတင္ေဘးက
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပါလား။ လက္ထဲက ဓာတ္ပံု မွန္ေဘာင္ေလးထဲမွ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို
ျဖဴစင္စြာျပံဳးေနေသာ မ်ိဳးက သူမရဲ့ႏွလံုးသားနဲ့ အနီးဆံုးေနရာမွာ တစ္ညလံုးေနရာယူထားခဲ့တာကို
သတိထားမိသည္။
လက္ထဲမွ မ်ိဳးရဲ့ ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေလးကို တယုတယ ကုတင္ေဘးမွ စားပြဲခံုပုေလးေပၚ
ျပန္တင္ရင္း၊ နံနက္ေစာေစာမွာ ခ်စ္သူရဲ့ အလွကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနျဖစ္သည္။
“ခိုင္ သံေယာဇဥ္ေတြ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ သတိထားပါ့မယ္၊ မ်ိဳးကို သစၥာမေဖာက္မိေအာင္လဲ
ေနပါ့မယ္၊ အခုေတာ့ ကတိေပးျပီးသားျဖစ္ေနလို. သူ.အတြက္ အခန္းျပင္ေပးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္”
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို ေခ်ာ့သလို ဓာတ္ပံုေလးကို တတြတ္တြတ္ေျပာရင္း၊ မွန္သားျပင္ေလးကို
ခပ္ဖြဖြနမ္းကာ အိပ္ခန္းဆီမွ ထြက္လာခဲ့သည္။
.
.
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မ်က္ႏွာသစ္ျပီး၊ ဧည့္ခန္းထြက္လာေတာ့ မေန့ညက ၾကမ္းေပးမွာ ပစ္ပံုထားခဲ့ေသာ
ငုသြယ္ပစၥည္းေတြကို ေတြ.မွ အခန္းရွင္းရန္သတိရျပီး၊ ေတြ.သမွ်အကုန္သိမ္းၾကံဳးမကာ လြတ္ေနေသာ
အိပ္ခန္းအပိုထဲသို. ေျပးရသည္။
အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အရင္အပတ္ကမွ ဖုန္သုတ္ တံျမက္စည္းလွဲထားမိသည္ဆိုေတာ့၊
အခန္းက ဆိုးဆိုးရြားရြားၾကီး ရွုပ္ပြမေန။
လက္ထဲက ပစၥည္းမ်ားကို ေနရာခ်ထားျပီး၊ ေျပာင္ေနေသာ ၾကမ္းကို တံျမက္စည္းေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္လွဲ၊
ဖုန္ေသခ်ာသုတ္ျပီး၊ လိုအပ္ေသာ ေခါင္းအံုး၊ ေစာင္ေတြကို နံရံကပ္ဘီရို္ေလးထဲမွ ထုတ္ကာ
အိပ္ယာျပင္သည္။
Snow White ေလးက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမမွာရွိသမ်ွ အိပ္ယာခင္းအားလံုးထဲက
အႏူးညံ့ဆံုးဟုထင္ရေသာ hello kitty အျပာကြက္ေလးႏွင့္ အိပ္ယာခင္းေလးကို ခင္းေပးျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ ပံုစံတူ ေခါင္းအံုးစြပ္ေလးႏွင့္ Duvet အစြပ္ေလးကိုပါ ေသခ်ာစြပ္ေပးျပီးေတာ့
သူမအတြက္အိပ္ယာကေလးက အိပ္ခ်င္စဖြယ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီ။
ေလ၀င္ေလထြက္အတြက္ ျပတင္းေပါက္ေလးေတြကို ဖြင့္ေပးကာ၊ ျခင္လံုသံဇကာအပါးစား
တံခါးေလးကိုေတာ့ ပိတ္ထားလိုက္သည္။
ျပီးမွ သတိရသည္က ခန္းဆီး၊ ဟုတ္တယ္.. ဒီခန္းဆီးေတြကို မလဲျဖစ္တာ
ေတာ္ေတ္ာၾကာျပီ။ နံရံကပ္ဗီဒုိဆီျပန္ေျပးကာ ခန္းဆီးအသစ္ထပ္ထုတ္သည္။
လိုအပ္တာေတြအကုန္ ေလ်ာ္ဖြပ္မီးပူတိုက္ျပီးသား အဆင္သင့္ရွိေနတာဘဲ
ေတာ္ေသးသည္။ ဒါေတြကလဲ မ်ိဳးသင္ေပးခဲ့ေသာ အက်င့္ေကာင္းေလးတစ္ခု။ မ်ိဳးက မိန္းမပီသလြန္းစြာ
အရာရာကို ေသခ်ာစနစ္တက် ျဖစ္ေအာင္ ထားသိုတတ္သည္။ ပစ္စလက္ခတ္ေနတတ္ေသာ ခိုင့္ကိုလဲ သူမလိုေနတတ္ေအာင္
ေခ်ာ့တခါ ေခ်ာက္တလွည့္ႏွင့္ သင္ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ မ်ိဳးမရွိေသာဘ၀မွာ မ်ိဳးကိုလြမ္းသည္မွအပ
ခိုင္တစ္ေယာက္ ေယာင္ခ်ာခ်ာမျဖစ္ခဲ့ဘဲ အရာရာကို စည္းကမ္းတက် သပ္ရပ္စြာ ၇ွိေနခဲ့သည္။
မ်ိဳးအေၾကာင္းေတြးတာ ခဏရပ္ျပီး၊ လက္ထဲက ခန္းဆီးလဲျခင္းအလုပ္ကို
အာရံုစိုက္ျပီး လုပ္ျဖစ္သည္။
.
.
ခန္းဆီးလဲျပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပးကာ၊ လိုအပ္ထာေတြေသခ်ာထပ္စစ္သည္။
မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါႏွင့္ ကိုယ္သုတ္တဘက္ တစ္ထည္စီ အဆင္သင့္၊ စိုးႏြယ္ထည့္ေပးလိုက္ေသာ
ငုသြယ္သံုးေနက် မ်က္ႏွာသစ္ေဆး၊ သြားတိုက္တံႏွင့္ သြားတိုက္ေဆးဘူးကို မ်က္ႏွာသစ္စင္ေပၚမွာ
ေနရာခ်ထားလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ အိမ္သာအတြက္ တစ္ရွဴးႏွင့္ ေျခသုတ္ခံုေတြ ေရစိုမစို ေသခ်ာစစ္သည္။
ေရပူေရေအး အဆင္သင့္ရွိမရွိ။
လိုအပ္သည္မ်ားကို စိတ္ၾကိဳက္ေသခ်ာစစ္ျပီေတာ့၊ နာရီကိုၾကည့္ျဖစ္သည္။
.
.
အိုး… ၁၀နာရီေတာင္ ထိုးေတာ့မွာပါလား။ ဒါဆို ခဏေန ငုသြယ္နဲ့ စိုးႏြယ္လာေတာ့မွာေပါ့။
ေမာတာကို အနားမယူအားဘဲ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ အျမန္ေဖ်ာ္ေသာက္ကာ ေခၽြးစိုေနေသာ
သူမခႏၡာကိုယ္ကို ေရအျမန္ေျပးခ်ိဳးသည္။
ရင္ထဲမွာ ဘာရယ္မသိ အေပ်ာ္ေတြအျပည့္ႏွင့္ အရမ္းလန္းဆန္းေနသည္ကို
သတိထားမိသည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ေရခ်ိဳးအျပီး၊ အိမ္နားက စားေသာက္ဆုိင္ကိုဖုန္းဆက္ကာ ေန့လည္စာအတြက္
ထမင္းႏွင့္ ဟင္းကို လွမ္းမွာသည္။ သူမတစ္ေယာက္တည္း ေနစဥ္က ျဖစ္သလို စားေသာက္ခဲ့ေပမယ့္၊
ငုသြယ္ကိုေတာ့ ေနေကာင္းကာစျဖစ္၍ အစားေကာင္းေကာင္းစားေစခ်င္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္…
“ဟဲလို.”
“ခိုင္… စိုးႏြယ္ပါ… လာေနၾကျပီလို. လွမ္းေျပာတာ..”
“အိုေက.. ေစာင့္ေနတယ္.. အဆင္သင့္ဘဲ..”
.
.
ဖုန္းေျပာျပီးမွ သတိရကာ ခုနက ထမင္းဆိုင္ကုိ ျပန္ထပ္ေခၚျပီး၊ အသီးအႏွံအခ်ိဳ.ႏွင့္
အေအးကိုပါထပ္မွာသည္။
ဒီေန့အတြက္ေတာ့ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ေနမိသည္။
ရင္ေတြလဲခုန္ျပီး စိတ္ေတြလဲ လွဳပ္ရွားေယာက္ယတ္ခပ္ေနမိတာ၊ အိပ္ခန္းထဲမွ
မ်ိဳးကေတာ့ ခိုင့္ကို မ်က္ေစာင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးထိုးကာ ခြင့္လႊတ္ျပံဳးႏွင့္ နားလည္ေပးမည္ဟုထင္ပါသည္။
ထိုစဥ္…
“Ting.. Tong..”
လူေခၚေခါင္းေလာင္းျမည္သံၾကားေတာ့… ရင္ထဲထိတ္ခနဲ…
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
No comments:
Post a Comment