Monday, November 25, 2013

Ham Radio - Final

အခန္း (၉)
“Hello ခိုင္…” ျပတ္ေတာက္ေနေသာ ပါ၀ါၾကိဳးကို လက္ကကိုင္ထားရင္း လွဳပ္ရွားေနေသာ စိတ္တို.နဲ့အတူ ေ၀ၚကီေတာ္ကီခလုတ္ကိုႏွိပ္ကာ တဖက္မွအသံကို နားစြင့္ေနခဲ့သည္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ဘဲ အိပ္မက္မက္ေနခဲ့တာလား… တစ္စံုတစ္ေယာက္ကဘဲ က်ီစယ္ေနခဲ့တာလား စဥ္းစားလို.မရ…..
“မဂၤလာပါ..” တစ္ဖက္မွ ၾကားေနက် ခိုင့္ရဲ့အသံက ေလလွိဳင္းၾကားမွ ပီပီျပင္ျပင္ထြက္ေပၚလာသည္။
“ဟာ…..” ျမတ္မြန္ ဘာျပန္ေျပာလို. ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္ေနသည္။ နေဘးမွ  laptop ကိုအလ်င္အျမန္လွဳပ္ရွားရင္း ၁၉၉၄ခုႏွစ္က အေၾကာင္းအရာေတြကို အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြေနမိသည္။
“ခိုင္.. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာၾကားရလား..”
“အင္း.. ၾကားရတယ္ေလ..”
“ခိုင္မေန့ကေျပာတယ္ေနာ္… ၁၉၉၄ခုႏွစ္မွာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တတ္ေနတယ္ဆိုတာ…”
“ဟုတ္ကဲ့…”
“ဒီေန့ ဘယ္ႏွရက္ေန့လဲ… အဲဒီမွာ…”
“ဂ်ဴလိုင္ ၁၇ရက္ေလ…ဘာျဖစ္လို.လဲ”
“ဟုတ္ျပီ မနက္ဖန္ ၁၈ ဂ်ဴလိုင္.. ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ဆူပူၾကလိမ့္မယ္… ၾသဂုတ္ ၈ရက္ေန့မွာ ပိုဆိုးလာမယ္.. ေက်ာင္းေတြပါပိတ္မယ္..”
“ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ.. မင္းက ေဗဒင္ဆရာလား ျမတ္မြန္…”
“ခိုင္ ကၽြန္ေတာ္ကေလ ၂၀၁၃မွာ တကယ္ကိုေက်ာင္းတတ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားပါ… ခိုင္တို. ၁၉၉၄ကအေၾကာင္းအရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပေနတာ..”
“မင္းလာေနာက္မေနနဲ့ ၂၀၁၃က ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ…”
“တကယ္ေျပာတာခိုင္.. မနက္ဖန္ ၁၈ ဂ်ဴလိုင္ အာဇာနည္ေန့မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အလိုမွာ ေက်ာင္းသားေတြ သစ္ပုတ္ပင္ၾကီးနားမွာ စုၾကလိမ့္မယ္… မၾကာခင္မွာ သစ္ပုတ္ပင္ၾကီးလဲ ျခံခတ္ပစ္လိမ့္မယ္…”
“မင္းအရူးဘဲ…”
“ေနာက္တစ္ခု… အခုကန္ေနတဲ့ အေရွ.ေတာင္အာရွ ေဘာလံုးပြဲစဥ္မွာ ျမန္မာက ဖိုင္နယ္ထိတတ္ေပမယ့္ ထိုင္းကိုရွံဳးလိမ့္မယ္ ခိုင္..ျပီးေတာ့ အဲဒီႏွစ္က အေ၇ွ.ေတာင္အာရွမွာ  ျမန္မာအေနနဲ့ ေနာက္ဆံုးကန္ရတဲ့ ေဘာလံုးပြဲစဥ္”
“ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ… မင္းနဲ့ငါေျပာရတာ စိတ္ကုန္လာျပီ… အရူးလိုဘဲ..”
“ကၽြန္ေတာ္ မနက္ဖန္ညေန ဒီအခ်ိန္မွာ ေစာင့္ေနမယ္ ခိုင္… good night”
လိုင္းျပတ္သြားျပီ…..
ႏွဳတ္ခမ္းစြန္းကို ခပ္ေကြးေကြးျပံဳးရင္း တစ္ခုခုကိုေက်နပ္သလိုခံစားမိသည္။ သူက ၁၉၉၄ခုႏွစ္က လူသားတစ္ေယာက္နဲ့ အမွန္တကယ္ စကားေျပာေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာေပါ့….
ကမၻာၾကီးက ဆန္းေတာ့ ဆန္းသားေနာ္….
.
.
.

Sunday, November 24, 2013

Ham Radio - Part (2)

အခန္း (၅)
“ခိုင္ေရ.. မြန္တို. ဒီဘက္မွာ..” ဦးခ်စ္ကင္န္တင္းထဲမွ မြန္ကလွမ္းေခၚသည္။
ကင္န္တင္းထဲမွာ မြန္နဲ့အတူ ရွပ္အက်ီအျပာကြက္ႏွင့္ ပုဆိုးနီညိဳေရာင္အကြက္ကိုတြဲ၀တ္ထားေသာ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားလတ္လတ္ႏွင့္သူတစ္ေယာက္…
“ျမင္ဖူးသလိုဘဲ..” ခိုင္က ဇေ၀ဇ၀ါေရရြတ္ရင္း…
“ခိုင္.. သူနာမည္က ကိုေအာင္စည္တဲ့၊ မြန္တို. တကၠသိုလ္စိန္၀င္းမွာ ဓာတ္ပံုရုိ္က္တုန္းက ကူညီေပးေနတဲ့သူေလ..” ဟု မြန္က ၀င္မိတ္ဆက္ေပးသည္။
စားပြဲခံုကို လက္၀ါးျဖင့္ပုတ္ရင္း… “အား.. ဟုတ္သားဘဲ.. အရင္အပတ္ကဘဲ ေတြ.ထားတာ..”
“ကိုေအာင္စည္က မြန္ေနတဲ့ အေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းဆီ ဓာတ္ပံုလာပို.ရင္းေတြ.ၾကတာ။ စကားစပ္မိမွသိတယ္ သူ.ေမေမနဲ့ မြန္.ေမေမက ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေနေရာ။ ဒါနဲ့ ေမေမ့ကိုေျပာျပေတာ့ ေမေမတို. သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္လဲ အခုမွျပန္ေတြ.ၾကလို. ေပ်ာ္ေနၾကေရာ… ဒီေန့ေတာ့ ကိုေအာင္စည္က မြန္.ဓာတ္ပံုေတြ အတန္းထိ တကူးတကလာပို.ေပးလို. ခိုင္နဲ့ပါမိတ္ဆက္ေပးရေအာင္ ဒီကင္န္တင္းကို ေခၚလာတာ..”
“ေၾသာ္… “ မြန္.စကားဆံုးေတာ့ သူလဲ ဘာျပန္ေျပာရမယ္မွန္းမသိဘဲ ေၾသာ္သာေျပာျဖစ္သည္။
ထိုလူကိုၾကည့္ရတာကေတာ့ ရည္ရည္မြန္မြန္ပါဘဲ။
“ကိုေအာင္စည္ ဒါက ခိုင္.. မြန္.ရဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း၊ သူ.ထက္ခ်စ္ရတာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး။” သူမလက္ကိုကိုင္ရင္း မြန္ကေျပာေတာ့ ျဖဴ၀င္းေသာအသားအရည္ပိုင္ရွင္ ခိုင့္မ်က္ႏွာ ရွက္ျပီးနီေနမွာ ေသခ်ာေနျပီ။ ရွက္ေနေပမယ့္လဲ သူမတို.၂ေယာက္သာ နားလည္ႏိုင္ေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုကို မြန္က သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းျဖင့္ တစိမ္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေရွ.မွာ ေျပာျပေပးတယ္ဆိုေတာ့ သူ.ကို သံသယကင္းေစခ်င္တဲ့ မြန္.ရဲ့စိတ္ရင္းကို နားလည္ေက်နပ္မိသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ မခိုင္.. ေတြ.ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘူမိေဗဒအထူးျပဳနဲ့ လွိဳင္တကၠသိုလ္မွာ မဟာတန္းဆက္တတ္ေနပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ၀ါသနာဆိုေတာ့ အားရင္ အားသလို ကိုစိန္၀င္းဆီမွာ ပညာသင္ေပးေနတာပါ။”
“မြန္ေခၚသလို ခိုင္လို.ဘဲ ေခၚလို.ရပါတယ္။ မြန္ကေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ရမယ္ အလွျပင္ရမယ္ဆိုရင္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ပါဘဲ။ “
“ေအးဗ်ာ ေနာက္ကို အခြင့္သင့္ရင္ ခိုင္နဲ့ မြန္တို. သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္လံုးကို ကၽြန္ေတာ့္ ဓာတ္ပံုလက္စြမ္းေလးေတြ ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒီေန့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ိန္းထားတာေလးရွိလို. ခြင့္ျပဳဦးဗ်”
“ဟုတ္ကဲ့.. ေနာက္မွ ေတြ.ၾကတာေပါ့..”
ကိုေအာင္စည္က ခိုင္တို.၂ေယာက္ကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းႏွဳတ္ဆက္ကာ စကား၀ိုင္းမွ ထထြက္သြားသည္။.
.
.
“ခိုင္ .. ဓာတ္ပံုေတြလွတယ္ေနာ္…” ဟုဆိုကာ သူမလက္ထဲကို ဓာတ္ပံုေတြ အတင္းထိုးထည့္ေပးသည္။
မြန္ေျပာလဲ ေျပာခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဓာတ္ပံုေတြက တကယ္ကို လွလြန္းသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီဓာတ္ပံုဆရာေတြ နာမည္ၾကီးၾကခ်င္းျဖစ္မည္။
ထိုေန့ကေတာ့ မြန္နဲ့ အတူ ကင္န္တင္းန္မွာထိုင္ရင္း သူမဓာတ္ပံုလွလွေလးေတြၾကားမွာ ၂ေယာက္အတူစီးေျမာရင္း ညေနခင္းကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။
.
.
.
.

Ham Radio - Part (1)

အခန္း (၁)

မေန့ကမွ အေဖနဲ့အတိုက္အခံလုပ္ျပီးဆိုးထားတဲ့ ဆံပင္အနီေရာင္အလယ္ခြဲေလးကို ေက်နပ္စြာ ပြတ္သပ္ရင္း ခ်စ္သူလာမယ့္လမ္းကိုလွမ္းေမွ်ာ္ေနလိုက္တယ္…
“ခိုင္ … ေရာက္ေနတာ ၾကာျပီလား…”
Casper အရုပ္ေလးေတြပါတဲ့ တီရွပ္အက်ီအျဖဴေရာင္ပြပြကို ထမီၾကည္ျပာေရာင္ေလးနဲ့တြဲ၀တ္ထားတဲ့ သြယ္လ်လ်ပံုရိပ္ေလးနဲ့ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ မြန္….
“သိပ္မၾကာေသးပါဘူး… “ လက္ပတ္နာရီကို တစ္ခ်က္ေျမွာက္ၾကည့္ရင္း.. “အင္း.. ၁၅မိနစ္ေလာက္ဘဲရွိေသးတယ္..”
မ်က္ႏွာေရွ.မွာကြယ္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို သူမရဲ့လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ့ ဖယ္ရွားရင္း..
“အမယ္.. မြန္.ခ်စ္သူက အရမ္းကို မိုက္ေနပါလား…”
သူ ခပ္ရွက္ရွက္တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ရင္း… “ အိမ္ကဖားသားၾကီးဆဲတာခံျပီး ေဆးဆိုးထားတာ..”
“ခိုင္က အသားျဖဴလို.လားမသိဘူး ဒီဆံပင္ေရာင္ေလးနဲ့ လိုက္တယ္…”
“အယ္.. အခ်င္းခ်င္းစြတ္ေျမွာက္ေနျပန္ျပီ…. အတန္းေနာက္က်ေတာ့မယ္ သြားၾကစို.”
ခ်ီးက်ဴးစကားေတြဆိုေနေတာ့ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေတာ့သူပီပီ သူမလက္ကိုဆြဲျပီးေက်ာင္း၀င္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္…
.
.
.
“ခိုင့္ကိုေျပာရဦးမယ္.. မေန့က ျမတ္ျမတ္ေဇာ္တို.ေတြ တကၠသိုလ္စိန္၀င္းမွာ ဓာတ္ပံုသြားရုိက္လာတာ ပံုထြက္ေတြလွတယ္ဆရာ..”
ၾကက္တူေရြးတံဆိပ္ပီေကတစ္ခုကိုေဖာက္၀ါးရင္း အင္းဟုသာ ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္သည္။
ဓာတ္ပံုရိုက္၀ါသနာပါေသာ သူမခ်စ္သူလွလွေလးက စကားေတာ့ေၾကာင္းေနျပီ…
“အဲဒါေလ.. ဒီတစ္ပတ္ စေနေန့ေက်ာင္းပိတ္ရက္က်ရင္ သြားရိုက္ရေအာင္ ခိုင္ရယ္… အဲဒီဓာတ္ပံုဆရာက ရိုက္ခ်င္တဲ့သူေတြတန္းစီေနလို. တိုကင္ယူျပီးေစာင့္ရတယ္တဲ့..”
“အာ… မြန္ကလဲ ေတာ္ၾကာ ဓာတ္ပံုဆရာေတြက ဟိုကိုင္ဒီကိုင္နဲ့ဆို ငါသ၀န္တိုတာနဲ့ ထလုပ္မိမွာ..”
“အဲေလာက္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး… Outdoor ရိုက္တာဘဲဟာ… လူျမင္ကြင္းမွာ သူတို.ဘာမွလုပ္လို.မရပါဘူးဟာ…”
“စားျပီကြာ..” ေခါင္းကိုတခ်က္ကုတ္ရင္း ညည္းတြားလိုက္သည္။
သူမခ်စ္သူေလးက ဓာတ္ပံုနဲ့ပါတ္သတ္ရင္ အလြန္၀ါသနာၾကီးတာ.. ရုပ္ရွင္မင္းသမီးျဖစ္ခ်င္တာလဲ တစ္ပိုင္းေသေနျပီ.. ရုပ္ကေလးကေခ်ာေပမယ့္ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ရုပ္ရွိတိုင္းလဲ မင္းသမီးလုပ္လို.ျဖစ္တာမဟုတ္…
၀တ္ထားတဲ့ ေယာထမီခပ္တိုတိုကို ျပန္ျပင္၀တ္ရင္း..
“ေအးပါဟာ… ဒီအပတ္စေန ဟုတ္လား… “ ခပ္ညည္းညည္းေမးေတာ့
ကာျခယ္ေရာင္စံုဆိုးထားတဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြကို ပို၀ိုင္းေအာင္းလုပ္ရင္း ကေလးေလးလို ေခါင္းျငိမ့္ျပသည္။
သူမ အသည္းယားလာကာ မြန္.လက္ေမာင္းကို တစ္ခ်က္ညွစ္ရင္း.. “ေန့လည္ ၁၁း၀၀၊ လွည္းတန္းမွတ္တိုင္မွာေစာင့္ေနမယ္.. သြား၊ အတန္းထဲ၀င္ေတာ့…”
“ဟုတ္… ဒါေၾကာင့္ ခိုင့္ကို အရမ္းခ်စ္…”
“ရွဴး.. တိုးတိုးဟ၊ သူမ်ားေတြၾကားသြားဦးမယ္..” ခပ္ၾကိတ္ၾကိတ္သတိေပးစကားဆိုရင္း၊ သူမ အတန္းဘက္သို.ထြက္လာခဲ့သည္။
.
.

Saturday, September 14, 2013

အမည္မဲ့ - အပိုင္း (၄) ဇာတ္သိမ္း

အခန္း (၉)

သူမ မေရာက္ဖူးေသာ လမ္းၾကားတစ္ခု….
ေဟာင္းႏြမ္းေမွာင္မည္းေနေသာ အေဆာက္အဦးတစ္ခုရဲ့ ေလွကား…
ထိုမွတဆင့္ အစိမ္းေရာင္သုတ္ထားေသာ  တံခါးခပ္စုတ္စုတ္တစ္ခုေရွ.မွာ ထိုလူရပ္သြားသည္။ အခန္းတံခါးကို ေခါက္ေတာ့ အထဲမွ မျမင္ရေသာ တစံုတစ္ေယာက္က လာဖြင့္ေပးသည္။ သူ အထဲ၀င္သြားျပီ။
သူမလိုက္မ၀င္ျဖစ္ေသး…. တစ္ခုခုကို နားမလည္ႏုိင္စြာ စဥ္းစားေတြေ၀ေနမိသည္။
ထိုသူကို သူမ မသိပါ။ တစ္ခါမွလဲ မပတ္သက္ခဲ့ဖူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ထိုလူက သူမကို ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ တိုက္သတ္ခဲ့ျပီး၊ ဇင့္ရဲ့ အိမ္ခန္းကိုလဲ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ဒါေတြအားလံုးက တိုက္ဆိုင္မွဳသတ္သတ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။
.
.
.
“ရွပ္.. ရွပ္..ရွပ္..”
တစံုတစ္ေယာက္ ေလွကားေပၚတတ္လာသံ….
သူမအေတြးေတြ ခဏရပ္သြားျပီး၊ ဒီအေဆာက္အဦးေပၚတတ္လာသူကို စပ္စုလိုက္သည္။
“ ဟင္… ပပ..” သူမ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္ပူသြားမိသည္။ ပပ ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ။
တံခါးအစိမ္းေရွ.မွာ ရပ္ျပီး ….
“ေဒါက္ ေဒါက္…”
“ ပပ မ၀င္နဲ ့… အထဲမွာ လူဆိုးေတြ ရွိတယ္..” သူမ စိတ္ပူစြာတားဆီးေပမယ့္ ေနာက္က်သြားျပီ……
အထဲမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
ပပက စိတ္တိုစြာ တံခါးကို ေဆာင့္တြန္းရင္း…
“ဘယ္မွာလဲ မွတ္စုစာအုပ္..” ေဒါသတၾကီးေမးသည္။
“ဒီမွာ…” ခပ္ၾသၾသအသံတစ္ခု..
သူမ အရာရာကို ဘယ္လိုမွ နားမလည္ေတာ့…. ပပႏွင့္ ထိုလူက ဘယ္လိုသိေနၾကတာလဲ…
မွတ္စုစာအုပ္ဆိုတာကေရာ…

Friday, September 13, 2013

နံနက္ခင္းရဲ့ ေဆာင္းရာသီ

နံနက္ခင္းရဲ့ ေဆာင္းရာသီ

အခန္း (၁)

ဒီဇင္ဘာရဲ့ မနက္ေစာေစာမွာ အေျပးေလ့က်င့္ဖို. ကန္ေတာ္ၾကီးဘက္ကို Nil တစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကန္ေတာ္ၾကီးေရွ.မွာ ယာဥ္ေမာင္း ဦးေလးက ကားရပ္ေပးျပီး၊ “ျမန္ျမန္ျပန္ခဲ့ေနာ္ သမီး၊ ဦးေလး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေစာင့္ေနမယ္” လို.ေျပာတဲ့ အမွာစကားကို ဆံုးေအာင္နားမေထာင္ဘဲ အျပင္ဘက္ကိုခပ္သြက္သြက္အထြက္ ခပ္ပါးပါးႏွင္းေငြ.က သူမမ်က္ႏွာကို ရိုက္ခတ္ၾကိဳဆိုရင္း မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါလို. ႏွဳတ္ဆက္တယ္။
“ဟား………” လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္.ျပီး ေလကို တစ္၀ၾကီးရွဴသြင္းလိုက္ရင္း ေက်နပ္စြာျပံဳးလိုက္တယ္။
အေအးဒဏ္ကို ကာကြယ္ဖို.အတြက္ မီးခိုးေရာင္ အားကစားအက်ီၤကို လည္ပင္းထိဇစ္ဆြဲျပီး သူမအေျပးေလ့က်င့္ေနက် ကန္ေတာ္ၾကီးရဲ့ သစ္သားတံတားေလးဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကန္ေတာ္ၾကီးမွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွား ေလ့က်င့္ခန္းယူေနၾကသူေတြနဲ့ နံနက္ခင္းရဲ့ ပန္ခ်ီကားကို ခ်ယ္မွဳန္းေနျပီ။ သူမလဲ ထိုပန္းခ်ီထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္ေပါ့။
ကြန္ကရစ္လမ္းမာမာေပၚကေန ရုတ္တရက္ သစ္သားၾကမ္းခင္းထားတဲ့ တံတားေပၚပထမေျခလွမ္းက စတင္ခ်င္း ရင္ထဲမွာ သိမ့္ခနဲျဖစ္သြားရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေက်နပ္စြာျပံဳးရင္း သူမရဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ခပ္သြက္သြက္လွဳပ္ရွားရင္း နံနက္ခင္းရဲ့ ေလထုထဲကို တိုး၀င္လိုက္တယ္။
.
.
.
.
.
ေျခလွမ္းခပ္မွန္မွန္ေျပးရင္း မ်က္လံုးေတြက ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို လိုက္လံေငးေမာေနမိတာ…
ဆယ္ငါးမိနစ္ေလာက္ ေျပးျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ့ အ၀ါေရာင္ နတ္သမီးေလးကို ေတြ.ပါျပီ…..
မနက္တိုင္းရဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ိီကားေလးထဲက ေန့စဥ္ဇာတ္ေကာင္ေလးသူမက တျခားသူေတြနဲ့ မတူစြာ တံတားကန္ေပါင္ကိုမွီရပ္ရင္း၊ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာေတြးေငးေနတတ္တာ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္မကေတာ့ဘူးေပါ့…..
သူမရဲ့ မ်က္၀န္းေတြမွာ အေဆြးရိပ္သန္းေနတတ္သလို၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္ဘဲ ေရျပင္ကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာေငးေနတတ္တဲ့ အလြမ္းမင္းသမီးေလးတစ္ပါး……
အေျပးခဏရပ္ကာ သူမနဲ့ မလွမ္းမကမ္းေဘးေနရာမွာ တံတားေဘာင္ကို အားျပဳရင္း Push Up လုပ္ဟန္ေဆာင္ကာ ကန္ေရျပင္မွတဆင့္ သူမရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ထံုးစံအတိုင္းခိုးၾကည့္ျဖစ္သည္။ လွိဳင္းဂယက္ေလးေတြၾကားမွာ သူမပံုရိပ္ေလးက မတည္ျငိမ္စြာရွိေနတာကို ၾကည့္ရင္း Nil ရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြက ခပ္ျမဴးျမဴးျပံဳးမိသည္။ ဘာလို.မွန္းမသိ ထိုအလြမ္းမင္းသမီးေလးက Nil ရဲ့ ေန့သစ္တိုင္းမွာ မပါမျဖစ္ အာဟာရတစ္ခုလို လိုအပ္ေနခဲ့မိတာ။ ေကာင္မေလးအခ်င္းခ်င္း စိတ္၀င္စားတတ္တယ္ဆိုတဲ့စိတ္က မသိစိတ္မွာ အလိုလိုျငိတြယ္တတ္လာခဲ့တာ သူမအျပစ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ သဘာ၀ကဖန္တီးလိုက္တဲ့ မတူညီတဲ့အရာေတြၾကားက တစ္စံုတစ္ခုဘဲေနမွာေပါ့။
သူမက အရမ္းလွတဲ့ေကာင္မေလးမဟုတ္ပါဘူး၊ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လိုေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။  ခ်စ္ေနရတဲ့ သူအတြက္ေတာ့ သူမရဲ့ အရာရာဟာ စြဲမက္စရာေတြပါဘဲ။

Thursday, July 25, 2013

အမည္မဲ့ - အပိုင္း ၃

(Ghost ဇာတ္ကားကို မွီျငမ္းျပီး ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္... း)

အခန္း 7


ျပည္သူ.ေဆးရံုၾကီး…


“မဇင္မင္းသူ က ကြယ္လြန္သူ မခိုင္မြန္ ရဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြေနာ္..”
“ဟုတ္ကဲ့..”
“တာ၀န္အရ ကၽြန္ေတာ္တို. စစ္ေမးစရာေလးေတြရွိလို. ဒီဘက္ခန္းခဏ လိုက္ခဲ့လို.ရမလား…”
ရဲ၀တ္စံုနဲ့ အရာရွိတခ်ိဳ.က ဇင့္ကို တဘက္ခန္းသို.ေခၚသြားၾကသည္။
သူမကေတာ့ အ၀တ္အျဖဴေရာင္အုပ္ထားေသာ သူမရဲ့ သက္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္နေဘးမွာ က်န္ေနခဲ့သည္။
ခဏေနေတာ့ အျပာေရာင္၀တ္ထားေသာ ေဆးရံု၀န္ထမ္းအခ်ိဳ.က သူမရဲ့ သက္မဲ့ခႏၶာကိုယ္တင္ထားေသာ တြန္းလွည္းအား လာေရာက္ယူေဆာင္သြားၾကသည္။
“မယူသြားပါနဲ့…” သူမေအာ္ဟစ္တားဆီးေပမယ့္… အခ်ည္းႏွီးသာ…
သူမေအာ္သံကို မၾကားႏိုင္ေတာ့…

ထိုစဥ္..


“အန္တီ… အန္တီ က ေသသြားျပီေနာ္…”
အသက္ ၃ႏွစ္အရြယ္.. ကေလးမေလးတစ္ေယာက္..
“အန္တီလား… မင္းက ဘယ္သူလဲ..” သူမ ဇေ၀ဇ၀ါႏွင့္ ျပန္ေမးမိေတာ့..
“သမီးလား.. သရဲပါ..”
“သရဲ..”
“မသိဘူးလား.. ေသသြားတဲ့သူေလ.. အန္တီလဲ ေသသြားျပီေလ.. သရဲဘဲေပါ့..”
“သရဲတဲ့လား…..”
ကေလးမက သူမအေလာင္းကို သယ္ေဆာင္သြားရာ အခန္းဆီ ခႏၶာကိုယ္တစ္ပိုင္း ၀င္ၾကည့္ကာ …
“ေခါင္းမွာ ထိခိုက္မိတာဘဲ…”
“အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ..” ခိုင္ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားသည္။ ထိုကေလးမက တံခါးကို ေဖာက္ထြင္းၾကည့္ရွဳႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့…
“ဒါက လြယ္လြယ္ေလးပါ.. တျခား.. ဒီလိုမ်ိဳးလဲ လုပ္ႏိုင္တယ္..” ဟုဆိုကာ မ်က္ႏွာၾကက္မွ မီးေခ်ာင္းကို လက္ညိွဳးႏွင့္ထိုးကာ မီးကို ပိတ္လိုက္ဖြင့္လိုက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပသည္။
“ဒီလိုလဲ လုပ္ႏိုင္ေသးတယ္..” ဆိုျပီး အနားရွိ ေဆးတင္ထားေသာ သံတြန္းလွည္းေလးကို လက္ႏွင့္ ေဆာင့္တြန္းျပသည္။
သူနာျပဳဆရာမေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာကာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္ႏွင့္ တြန္းလွည္းကို အျမန္လာသိမ္းသြားသည္။
သူမ တအံ့တၾသနဲ့ ေငးေၾကာင္ေနစဥ္..
“ဟာ… ပန္းခ်ီသင္ေပးတဲ့ အန္တီ…”
ကေလးမ ညႊန္ျပရာ ၾကည့္မိေတာ့… “ဇင္..”
ဇင့္ကို ေျပးအဖက္…
သူမမွာ ခႏၶာကိုယ္မရွိေတာ့တာ ေမ့ေနခဲ့သည္… သူမ၀ိဥာဥ္က ဇင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဖာက္ထြက္ျပီး တစ္ဘက္သို.ေရာက္သြားသည္… သူမအေနႏွင့္ ဇင့္ရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ထိကိုင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ျပီ…
.
.

Wednesday, June 26, 2013

အမည္မဲ့ - အပိုင္း (၂)

အခန္း (၆)

၁၀လခန္.ၾကာေသာအခါ……..

ဇင္……
“စက္၀ိုင္းၾကီးၾကီးေလးကို ၀ိုင္းေအာင္ဆြဲ… အထဲမွာ နဲနဲေသးတာေလး ထပ္ဆြဲ… အထဲက စက္၀ိုင္းေလးရဲ့ ေအာက္နားမွာ ဘဲဥပံုေလးထပ္ဆြဲ.. အဲ အဲ… ဟုတ္ျပီ..  ဒုတိယစက္၀ိုင္းေလးရဲ့ အေပၚမွာ အစက္မည္းမည္းေလး ၂စက္ကို ဒီလိုေလးထည့္… စက္၀ိုင္းအၾကီးရဲ့ အေပၚအျပင္နားမွာ အျမီးေကြးေကြးေလးဆြဲျပီး၊ ေအာက္မွာ ေျခေထာက္ေသးေသးေလး၂ေခ်ာင္းကိုဆြဲ…”
အသက္၆ႏွစ္အရြယ္ ကင္ဆာေရာဂါသည္ကေလးမေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားျပီး ပံုဆြဲသင္ေပးေနခ်င္းျဖစ္သည္။
“၀က္ကေလးျဖစ္သြားျပီ..” စကားမပီကလာေလးႏွင့္ အားယူကာ သူမကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာေျပာသည္။
အနားမွာ ၀ိုင္းၾကည့္ေနေသာ ကေလးေတြကလဲ…
“ဟုတ္တယ္.. ၀က္ကေလး၊ ၀က္ကေလး…” ဟု လက္ညိိွဳးထိုးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ္ၾကသည္။
သူတို.ေရွ.မွာ ခ်ထားေသာ ပံုဆြဲစကၠဴအျဖဴေလးေတြေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စက္၀ိုင္းေလးေတြ၀ိုင္းေအာင္ဆြဲရင္း၊ သူ.၀က္ကေလးက ပိုလွတယ္၊ ကိုယ့္၀က္ေလးက ပိုလွတယ္ႏွင့္ ကေလးသဘာ၀ ျငင္းခုန္ေနၾကသည္။
ရင္ခြင္ထဲမွ ကေလးငယ္ေလးကို သူမရဲ့ ကုတင္ေလးေပၚမွာ ျပန္တင္ေပးရင္း… သက္ျပင္းအသာခိုးခ်ကာ သူမတို. ျငင္းခုန္ေနၾကတုန္း အခန္းထဲမွ တိတ္တိတ္ေလးထြက္လာခဲ့သည္။
ကေလးသဘာ၀ေပ်ာ္ခ်င္ကစားခ်င္တဲ့အရြယ္ေလးေတြေပမယ့္ လူမဆန္စြာ တြယ္ကပ္ဖိစီးေနၾကတဲ့ ေၾကာက္စရာေရာဂါဆိုးၾကီးေတြေၾကာင့္ သူတို.ေလးေတြရဲ့ ဘ၀ေတြက မေရမရာ ခ်ိနဲ့ခက္ခဲစြာ အသက္ရွင္ေနၾကရသူေတြ…
မိနစ္ပိုင္း၊ စကၠန္.ပိုင္းေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာဂါဆိုးကို ေမ့လိုေမ့ျငား၊ သူမတတ္တဲ့ ပန္းခ်ီပညာနဲ့ ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးေနခဲ့မိတာ သူမရဲ့ ေစတနာသတ္သတ္ရယ္ပါ……
ခဏေနေတာ့ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ကာယူလာေပးေသာ သူနာျပဳဆရာမေလးက… “ေက်းဇူးပါ ဇင္ရယ္..  ဇင္လာတဲ့ေန့က်မွဘဲ သူတို.ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္းအိပ္တာ… ဇင္မလာရႈ္လဲ အရမ္းေမွ်ာ္ၾကတာေလ…”
ေခါင္းျငိမ့္ကာ အသာျပံဳးျပရင္း၊ သူမေပးေသာ ေကာ္ဖီကို ယူေသာက္ျဖစ္သည္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ မနက္ဖန္ မလာႏိုင္ရင္ ကေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနမွာကုိ စိုးရိမ္ပူပန္မိရင္း….
.
.
.

Tuesday, June 25, 2013

အမည္မဲ့ - အပိုင္း (၁)

တီတီတီတီ….

မနက္ ၇း၀၀နာရီျမည္လာတဲ့ ဖုန္းက ႏွိဳးစက္ကိုပိတ္ဖို.၊ မ်က္စိကိုမဖြင့္ဘဲ ေခါင္းအံုးေအာက္သို. ထံုးစံအတိုင္း လက္ႏွိဳက္စမ္းလိုက္သည္။
“အင္…”
ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားေနက် လက္ကိုင္ဖုန္းက မရွိ…
မ်က္စိကို မဖြင့္ဘဲ ရွာေနတုန္း…
“………………… …”
နံေဘးမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖုန္းက ႏွိဳးစက္ကို ထပိတ္လိုက္ပံုရသည္။
ဒါပထမႏွိဳးစက္ဆိုေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ေတာ့ ထပ္ေမွးလို.ရေသးသည္ဟုေတြးရင္း…
ဒါေပမယ့္…
အေတြးမဆံုးေသး….
သူမမ်က္လံုးေတြ အက်ယ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပဴးၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့….
“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh..”
.
.
.
သူမေဘးမွာ အိပ္ေနတာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္…
“ေနဦး…..”
ျပီးေတာ့…
သူမ မသိေသာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ…
ျပီးေတာ့…..
ထိုသူစိမ္းေယာက်ာ္းရဲ့ လက္ထဲမွာ သူမရဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္း….
ျပီးေတာ့….
“ဖ်န္း…”
ဘာကိုမွ ေတြးမေနေတာ့ဘဲ ထိုလူ.လက္ထဲမွ ဖုန္းကိုလုယူရင္း၊ ပါးတစ္ခ်က္ ခပ္သြက္သြက္ခ်ခဲ့သည္။
“လူယုတ္မာ…”
တစ္စကၠန္.ေတာင္မေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ထိုအိပ္ခန္းႏွင့္ ေ၀းရာဆီသို.   ……….
.
.
.
.

Sunday, June 23, 2013

Burmese Tomboys & Lesbian မ်ားရဲ့အလွဴ

ကၽြန္ေတာ္တို.က လူတစ္ေယာက္စီအျဖစ္ေမြးဖြားလာေပမယ့္ လူ.ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပံုမွန္မဟုတ္သူမ်ားလို. တံဆိပ္ကပ္ခံခဲ့ရသူေတြပါ။
မိန္းကေလးက ေယာက်္ားေလးစိတ္ေပါက္တာ၊ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း စိတ္၀င္စားတတ္တာကို ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ အခ်ိဳ.ေသာသူေတြက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ လက္ခံေပးခဲ့ၾကေပမယ့္၊ အမ်ားစုကေတာ့ အေျခာက္မ၊ ေယာက်ာ္းရွာမ၊ ေဘာျပား အစရွိတဲ့ မတူမတန္ အဖတ္လုပ္မခံရေလာက္ေအာင္ ႏွိမ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ .. ကၽြန္ေတာ္တို.က လူသားအျဖစ္ေမြးဖြားလာတာပါ။ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ တံဆိပ္ကပ္ဖို. ေမြးလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာလမ္းကို ေလ်ာက္ရင္း၊ ဘ၀တူေတြဆံုျဖစ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို. အားလံုး ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ ကိုခ်ိဳကိုႏိုင္က ဦးစီးျပီး၊ Burmese Tomboys & Lesbian ဆိုတဲ့ Official Facebook Page ေလးတစ္ခုကို ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီးခ်င္း လိင္တူခ်စ္သူေတြ အတြက္ ဖြင့္ထားခဲ့တယ္။ ဒီ Page ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို. ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္ၾကတယ္၊ နားလည္မွဳေတြ တည္ေဆာက္ၾကတယ္၊ သတင္းေလးေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ လူသားေတြပီသစြာဘဲ ကိုယ္က်ိဳးတင္မကဘဲ၊ ကုိယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာအတြက္ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္အေနနဲ့ ပါ၀င္ခ်င္လာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို.အဖြဲ.ထဲမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ပါ၀င္ၾကတာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အရြယ္လူငယ္ေလးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို.အသက္ေတြငယ္ေပမယ့္၊ ေစတနာ သဒၵါတရားနဲ့ တာ၀န္ယူခ်င္စိတ္ေတြ မငယ္ခဲ့ၾကဘူး။

Saturday, June 1, 2013

Flame of Love - Chapter 17 & 18 (Final)

Chapter – 17


ယုငယ္….

မ်က္လံုးထဲမွ တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ရင္း၊ ကားကို တရၾကမး္ေမာင္းေနမိသည္..

ရင္ထဲမွာ ဘာမွ မသိေတာ့….

မိုးနဲ့ ေ၀းရျပီဆိုတဲ့ အသိထက္ သစၥာေဖာက္ခံရျပီဆိုတဲ့ အသိက သူမရင္ကို မီးစနဲ့ ထိုးထားသလို…

“Oh Oh~~ Kiss me .. Oh Kiss me…”
မိုးနဲ့ဆင္တူထည့္ထားတဲ့ ဖုန္း Ring သံက သူမရဲ့ ခံစားခ်က္ကို ပိုမိုျပင္းထန္လာေစသလို…
“ေတာက္…”
ဖုန္းသံက မကိုင္မခ်င္း ေတာက္ေလ်ာက္ျမည္ေနသည္… သစၥာေဖာက္မဆီက ဖုန္းဆိုတဲ့ အသိက သူမရင္ကို ခါးသီးလြန္းသည္..

.
.
.

Friday, May 31, 2013

Flame of Love - Chapter 16

Chapter – 16

ခိုင္…

ႏွာ၀ဆီသို. တိုးေ၀ွ.၀င္လာေသာ ေညွာ္နံ.က အိပ္ရာထဲမွ မထခ်င္ေပမယ့္၊ အစာအိမ္ရဲ့ ေတာင္းဆိုမွဳေၾကာင့္ ႏိုးထလာခဲ့ရသည္။

မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းရင္းဘက္ဆြဲဆန္.ျပီး၊ အပ်င္းေၾကာ ခဏေျဖေလ်ာ့ကာ ငုသြယ္ဘာခ်က္လဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ သူမရဲ့ အိမ္ခန္းေလးမွာ အိမ္ရွင္မေလးရွိေနခဲ့ျပီဆိုတဲ့ အသိက သူမကို ေႏြးေထြးေစသည္။

ကုတင္နေဘး စားပြဲတင္ ဓာတ္ပံုကေလးကို ေငးၾကည့္မိေတာ့ မ်ိဳးက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလး ျပံဳးျပေနသည္။
ရင္ထဲတစ္ခ်က္က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားေပမယ့္၊ အတိတ္နဲ့ ပစၥဳပၸန္ၾကားမွာ ပစၥဳပၸန္ဘက္သို. လူကိုယ္တိုင္ေရာ ႏွလံုးသားပါ အားပါေနခဲ့ျပီေလ။ ဒါေပမယ့္….

ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ခါယမ္းရင္း၊ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို.ထြက္လာခဲ့သည္။

Friday, May 24, 2013

Flame of Love - Chapter 15


Female Toilet လို.ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားတဲ့ အခန္းကိုတြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ လူရွင္းေနသည္။ မိုးကို ေတာ့မေတြ.၊ ၾကည့္ရတာ toilet ထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူးထင္သည္။
Toilet cubical ခန္းတစ္ခုထဲ မိန္းမႏွစ္ဦးရဲ့ အသက္ရွဴသံခပ္ျပင္းျပင္းနဲ့ ညည္းညဴသံအခ်ိဳ.က ခံစားခ်က္ရဲ့ အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ေနၾကပံုဘဲ။
ယုငယ္ အနညး္ငယ္ျပံဳးရင္း၊ Toilet ထဲမွ စံုတြဲကို မေႏွာင့္ယွက္ဖို.ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
 “Hmmmmm…. “
Toilet ထဲမွ ထြက္ဖို.အလုပ္….
မိုး……………

Flame of Love - Chapter 14


ယုငယ္…
.
.
ကားေသာ့ကို ေသာ့ေပါက္ထဲထည့္ကာ စက္ႏွိဳးရင္း၊ ခ်စ္သူကို သြားေတြ.ဖို. ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သူမအလုပ္လုပ္တဲ့ Bar ကို မေရာက္တာလဲၾကာျပီ၊ အလုပ္ထဲမွာ နည္းနည္းပင္ပန္းလာေတာ့ ယမကာတစ္ခုခုေသာက္ရင္း အလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူကို သြားၾကည့္ကာ စိတ္အပန္းေျဖမယ္ဟု စဥ္းစားလိုက္သည္။
စိုးႏြယ္က အိမ္ျပင္တာျပီးျပီ၊ ျပန္လာေတာ့တဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မိုးနဲ့ဘဲ တစ္သက္လံုးတူတူေနလိုက္ခ်င္တာ။ သူမရဲ့အခ်စ္ေတြက မိုးေပၚမွာ ပိုပိုတိုးလာခဲ့ျပီး၊ အခ်ိန္တိုင္း မ်က္စိေအာက္က မေပ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ရွိေနခဲ့တာ။
ကားကို က်င္လည္စြာေမာင္းရင္း အေတြးေတြမွာေတာ့ သူမနဲ့ မိုးရဲ့ အတိတ္၊ ပစၥဳပန္ႏွင့္ အနာဂတ္အေၾကာင္းေတြ ေတာင္စဥ္းေရရာမက ေတြးေတာလို.
ကားထဲမွာ ဖြင့္ထားသည့္ ဘန္နီျဖိဳးရဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ Valentine က သူမနဲ့ ဘာမွမသက္ဆိုင္သလိုပင္..
ဟုတ္တယ္ေလ.. သူမရဲ့ Valentine ေလးမိုးက နံေဘးမွာ တူတူရွိေနခဲ့တာ …
.
.

Flame of Love - Chapter 13


Chapter – 13

“Ting Tong~~” လူေခၚေခါင္းေလာင္းတီးသံၾကားသည္ႏွင့္…
တံခါးနားမွာ အဆင္သင့္ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ခိုင္တစ္ေယာက္ တံခါးခ်က္ခ်င္းဖြင့္ကာ “မဂၤလာပါ”
အိုး…..
Snow White ေလးရဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ႏြမ္းဖတ္လို.
ေဆးရံုကဆင္းလာေပမယ့္ သူမမ်က္ႏွာေလးက အရမ္းၾကီးေနေကာင္းေသးပံုမေပၚ
မထိရက္ မကိုင္ရက္ေလာက္ေအာင္ ႏုဖတ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို အသာလက္ဆြဲေခၚရင္း..
“ငုသြယ္..  ေမာလာတာလား၊ ခိုင့္အိမ္က အထပ္ျမင့္လို.ေနမွာ၊ အေအးေသာက္မလား၊ အခန္းထဲသြားနားခ်င္လား” ေမးခြန္းေတြ တရစပ္ေမးရင္း သူမကို ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာနားေစသည္။
“ခိုင္… ပစၥည္းနဲနဲကူသယ္ေပးလို.ရမလား” ပစၥည္းေတြမႏိုင္မနင္းႏွင့္ သယ္ထားရေသာ စိုးႏြယ္ေမးေတာ့မွ ခိုင္တစ္ေယာက္ သတိ၀င္ကာ…
“အာ.. ဟုတ္ကဲ့.. “ ျပာျပာသလဲ စိုးႏြယ္ဆီေျပးကာ ပစၥည္းေတြ ေနရာ၀ိုင္းခ်ေပးသည္။
.
.
“ကဲ.. ပစၥည္းေတြလဲ ေနရာခ်ျပီးျပီ၊ ခိုင္ ျပင္ဆင္ေပးထားတာေတြလဲ လိုေလးေသးမရွိဘဲ၊ မၾကီး အဆင္ေျပမွာပါ။ ႏြယ္လဲသြားေတာ့မယ္၊ မၾကီး လိုအပ္တာရွိရင္ ဖုန္းေခၚလို္က္ေနာ္” စိုးႏြယ္က အစ္မျဖစ္သူကို ႏွဳတ္ဆက္ရင္း သြားဖို.ျပင္သည္။
“ခိုင္ အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးပါ။ ခိုင္နဲ့ေနရတာ မၾကီးေပ်ာ္မွာေသခ်ာပါတယ္။” ခိုင့္ကိုလဲ ႏွဳတ္ဆက္သည္။
“ငုသြယ္အတြက္ စိတ္ခ်ပါ။” ခိုင္က ျပန္ေျဖရင္း၊ စိုးႏြယ္ကို တံခါး၀ လိုက္ပို.သည္။
.
.

Friday, May 3, 2013

Forbidden Love (စ-ဆံုး)


နတ္ဆိုးေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ Vampire ေတြ၊ ၀ိဥာဥ္၊ မွင္စာေတြနဲ့ က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခု…..

ထိုတိုင္းျပည္မွာ ရွင္သန္ေနရေသာ မိန္းမတိုင္းရဲ့ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုက၊ ညစဥ္ညတိုင္း ေယာက်ာ္းေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ သူတို.ရဲ့ အိပ္မက္ထဲမွာ ခ်စ္ရည္လူးျပီး သူမတို.ရဲ့ သက္တမ္းကိုဆက္ရတယ္….

ထိုက်ိန္စာကို ျပီးျပည့္စံုေအာင္ မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ရင္ … ေသျခင္းကလြဲလို. ေရြးခ်ယ္စရာမရွိသူေတြ….

.
.
.

ဆိုးလ္ …..


နတ္ဆိုးတိုင္းျပည္ရဲ့ မင္းသမီးေလး….
သူမရဲ့ လွပတဲ့မ်က္၀န္း၊ ႏူးညံ့တဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းအစံု၊ ရင္သက္ရွဳေမာဖြယ္ သဲနာရီတစ္လံုးလို အနာအဆာမရွိတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းေတြက နတ္ဆိုးတိုင္းျပည္က ပုရိသေတြအတြက္ အိပ္ေငြ.ခ်စရာမလိုလွေအာင္ သူမနဲ့ လက္ဆက္ခ်င္ေနသူေတြအျပည့္…
.
.

က်ိန္စာေတြျပည့္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့ နတ္ဆိုးမေလးအတြက္ေတာ့ .. သူမအတြက္ သီးသန္.က်ိန္စာက..
၁) အိပ္မက္ခိုးယူရမယ့္သူက လူသားစင္စစ္ျဖစ္ရမည္
၂) ထိုယစ္ပူေဇာ္ခံရမည့္လူသားသည္ ေယာက်ာ္းစင္စစ္ျဖစ္ရမည္
ထိုအခ်က္၂ခ်က္ကိုျပည့္စံုေအာင္ မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ရင္ သူမအတြက္ ေသလမ္းသတ္သတ္သာ…
.
.

ညအခ်ိန္ေရာက္ျပီ…

သူမတို.အတြက္ ယစ္ပူေဇာ္ျပီး က်ိန္စာေတြကို ေပးဆပ္ဖို. မဲေကာင္ေတြလိုက္ရွာရေတာ့မယ္…

Monday, April 8, 2013

မနက္ဖန္ (၉.၄.၂၀၁၂) ကေန (၂၉.၄.၂၀၁၂) ထိ ရန္ကုန္သၾကၤန္ျပန္ကဲမွာမို.လို.
ဒီရက္ေတြအတြင္း စာအသစ္ေရးျဖစ္မွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး..
လာလည္ၾကသူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. း)

Tommy

Wednesday, April 3, 2013

Flame of Love - Chapter 12



Chapter – 12


ခိုင္

အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ လက္ထဲကပါလာတဲ့ ငုသြယ္ရဲ့ ပစၥည္းေတြကို ၾကမ္းေပၚခဏခ်ရင္း၊ သူမကိုယ္တိုင္ပါ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို အားအင္ခ်ိနဲ့စြာ လွဲေလ်ာင္းမိတယ္။
မနက္ဖန္ဆိုရင္ ခိုင္တစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့တဲ့ အထီးက်န္တဲ့ ဒီအိမ္ခန္းထဲကို ငုသြယ္ဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ေလးတစ္ေယာက္လာမယ္တဲ့။
လူပိုတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီဆိုေတာ့ မ်ိဳးေနတတ္ပါ့မလား။
မ်ိဳး…

ဟုတ္တယ္.. မ်ိဳးကို သူမ ေမ့ေနခဲ့တာဘဲ..
ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲေနရာမွ ရုတ္တရက္ ျမန္ျမန္ထကာ အိပ္ခန္းထဲသို့ေျပးျပီး မ်ိဳးရဲ့ဓာတ္ပံုေလးေရွ.မွာ ဒူးေထာက္ရင္း …….
ခိုင့္ရဲ့နံေဘးမွာ အရိပ္လိုအျမဲရွိေနတတ္တဲ့ ခ်စ္သူ..
အရာရာကို အႏြံတာခံျပီး၊ ခိုင္ ဆိုးသမွ်ကို အၾကင္နာအျပံဳးေတြနဲ့ ခ်စ္ေပးခဲ့သူ…
အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခိုင့္ကိုထားသြားခဲ့တာ…
ခုေတာ့ ခိုင္အရမ္းအထီးက်န္ေနတယ္ မ်ိဳးရယ္..
မ်ိဳးကို အရမ္းလြမ္းတယ္..

Monday, April 1, 2013

Flame of Love - Chapter 11



Chapter – 11

မိနစ္၂၀ေလာက္ၾကာသည္အထိ သံသာျပန္မလာေတာ့
“သံသာ့ကို သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္.. သူထြက္သြားတာ ေတာ္ေတ္ာၾကာေနျပီ” ဟု ေတးႏုယဥ္ကေျပာကာ သန့္စင္ခန္းဘက္သို.ထြက္လာခဲ့သည္။

@ Ladies Restroom
တံခါးပိတ္ထားေသာ အိမ္သာခန္းတစ္ခုမွလြဲျပီး သန့္စင္ခန္းထဲမွာ လူရွင္းေနသည္။

“သံသာ… အထဲမွာရွိလား”
“…………………………….”  အထဲမွ ဘာမွျပန္ထူးသံမၾကားသျဖင့္ ပိတ္ထားေသာတံခါးကို တြန္းၾကည့္ေတာ့ ေစ့ရံုသာေစ့ထားေသာ တံခါးက ပြင့္ဟသြားသည္။
“သံသာ.. ညီမေလး..” အထဲမွာ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုေၾကြးေနေသာ သံသာ့ကိုေတြ.ရေသာအခါ ေတးႏုယဥ္ ပ်ာယာခတ္မိေအာင္ စိတ္ပူသြားသည္။
သူ.ညီမေလး သံသာ ဘာျဖစ္လို.မ်ား ငိုေနပါလိမ့္…
“ညီမေလး ေနမေကာင္းဘူးလား.. တခုခုမ်ားျဖစ္လို.လားကြယ္..” ငိုေနေသာ ညီမငယ္ကို ေထြးေပြ.လိုက္ရင္း၊ ေခ်ာ့ေမးျဖစ္သည္။
ေတးႏုယဥ္ကိုေတြ.မွ သံသာရဲ့ ငိုသံေတြက ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသလို…
အစ္မျဖစ္သူကို ဖက္ျပီး ရင္ေတြေပါက္ထြက္မတတ္ငိုမိသည္…
“သံသာ.. မမကိုေျပာဦးေလ.. ညီမေလး ဘာေတြခံစားေနရလဲဆိုတာ.. ဒီလိုဘဲ ငိုေနရင္ မမဘယ္လိုလုပ္ သိမွာလဲ..”
သံသာ့မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲေမာ့ယူရင္း မ်က္လံုးခ်င္းစိုက္ၾကည့္ကာ ေသခ်ာေမးလိုက္သည္။
“သံသာ… သူ.ကို အရမ္းခ်စ္တယ္..”
“ဘယ္သူ.ကိုလဲ… သူဆိုတာ..”
“ယုငယ္…”
“ဘုရားေရ..” ေတးႏုယဥ္ တကယ္ကို ဘုရားတမိပါျပီ…
သူ.ညီမေလးက ယုငယ္ကို ခ်စ္ေနသတဲ့လား…
သံသာ့ကို ျပန္လည္ေပြ.ဖက္ရင္း… “ ညီမေလးရယ္… ယုငယ္မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ေလ..”
“သံသာခုမွသိတယ္.. အားလံုးကလဲ မေျပာၾကဘူး… သူ.ခ်စ္သူနဲ့ သူ.ကိုတြဲေတြ.လိုက္ရတာ သံသာ့ရင္ေတြကြဲထြက္မတတ္ပါဘဲ ..”
“အင္း..”  ေတးႏုယဥ္အေနနဲ့ သူ.ညီမကို ေျဖသိမ့္စရာစကားရွာမေတြ.ႏိုင္ေအာင္ ၀မ္းနည္းေနမိသည္။
သူမရဲ့ အခ်စ္ရဆံုးေသာ ညီမငယ္ေလးရဲ့ ပထမဆံုးအခ်စ္က အခုလို ေၾကကြဲစရာဇာတ္လမ္းမ်ိဳးျဖစ္လာဖို. ဖန္တီးမိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူက သူမကိုယ္တိုင္…
“သံသာေလးရယ္..” ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ညီမငယ္ရဲ့ နာမည္ကိုသာ တဖြဖြရြတ္ရင္း ေက်ာကို ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။
.

Saturday, March 30, 2013

Little Ghost Satr1 - Fanfic

ကဲ... ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ေရးေနရင္း မျပီးေသးဘူး fan-fic ပိုးကလဲ မေသႏို္င္ေသးေတာ့ fan-fic အသစ္တစ္ပုဒ္ အစဆြဲထုတ္မိျပန္တယ္..
အားေပးၾကပါဦးဗ်..
ရုတ္တရက္ရတဲ့ စိတ္ကူးေလးနဲ့ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ fan-fic ေလးပါ.. း)

http://www.asianfanfics.com/story/view/416024/little-ghost-star1-romance-sistar-sulli-bora-girlxgirl

Friday, March 29, 2013

Flame of Love - Chapter 10


Chapter – 10

@ Dinner

သံသာ~~

စိုးႏြယ္လာေခၚတာ ေနာက္က်လို. မမေတးႏုယဥ္ကားေပၚမွာ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္လာတာကလြဲရင္ အရာရာက ခုထိေတာ့ အဆင္ေျပေနသည္..
အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားညိဳညိဳႏွင့္ ခိုင္က သူမေဘးမွာထိုင္ရင္း ဖုန္းတစ္လံုးႏွင့္ ရွဳပ္ေနသည္..
မမႏွင့္ စိုးႏြယ္က Menu Cardကိုဖတ္ရင္း ညေနစာအတြက္ ဟင္းမွာေနၾကသည္..
သူမတစ္ေယာက္သာ ဘာလုပ္လို.လုပ္ရမွန္းမသိေသး…
ေသခ်ာတာကေတာ့ ယုငယ္ကိုေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ..
“သံသာ… ဘာစားမွာလဲ.. “ မမကေမးသည္..
“ရတယ္.. မမတို.အဆင္ေျပတာဘဲမွာထားလိုက္.. “
“Ok..”
.
.
သံသာ့စိတ္ေတြ မျငိမ္မသက္ျဖစ္ေနသည္..
စိုးႏြယ္ေျပာတာကေတာ့ ယုငယ္လာေနျပီတဲ့.. သံသာ့ေဘးက ခံုလြတ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ရင္ေတြခုန္ေနမိျပီ…

Flame of Love - Chapter 9


Chapter 9

ယုငယ္~~

ေန့လည္စာစားျပီး မိုးျပင္ေပးေသာ ပန္းသီးစိတ္ေလးေတြစားရင္း ၂ေယာက္သား ဧည့္ခန္းမွာ တီဗီတူတူထုိင္ၾကည့္ေနတုန္း….
~~oh oh kiss me.. oh kiss me..~~ ဖုန္းသံျမည္လာေတာ့..
“ဟဲလို”
“ဟုတ္ကဲ့..”
“ဒါဆို ခဏေနေတြ.ၾကမယ္ေလ.. ၄နာရီေနာ္”
“တာ့တာ..”
ဖုန္းခ်အျပီး ..…
“ဘယ္သူလဲ” မိုးကေမးသည္..
“ေတးေတး ဖုန္းဆက္တာ.. မႏြယ္မအားလို.တဲ့.. ဒီည ခိုင္နဲ့ ညစာသြားစားၾကမလို.တဲ့.. မိုးကိုပါေခၚခဲ့တဲ့.. ညေန ၄နာရီ..”
မိုးက ေခါင္းေလးကို ျငိမ့္ျပီး နာရီကို လွမ္းၾကည့္သည္.. “ဟာ ခုဘဲ ၂နာရီထိုးေတာ့မယ္..”
“ဟုတ္တယ္.. အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး… ေရခ်ိဳးၾကစို.”
“အင္း.. ငယ္ အရင္သြားခ်ိဳး.. မိုး အိမ္နည္းနည္း ရွင္းလိုက္ဦးမယ္..”
“ဟာ.. ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ ငယ့္ခ်စ္ခ်စ္ေလး တစ္ေယာက္တည္းပင္ပန္းေနမွာေပါ့.. တူတူအိမ္ရွင္းေပးမယ္.. ျပီးရင္ ေရတူတူခ်ိဳးမယ္ေနာ္..ခိခိ”
မိုးက မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း….
“သြား.. လူဆိုး.. အၾကံခ်ည္းဘဲ..”
.
.
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx

Saturday, March 23, 2013

Flame of Love - Chapter 8


Chapter 8

မိုး~~
အလုပ္ဆင္းေတာ့ Supermarket ကိုသြားျပီး လိုအပ္တာေတြ၀ယ္သည္..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညတစ္နာရီထိုးျပီ….
ယုငယ္အတြက္ ေခါင္းအံုးအပိုတစ္လံုး ထုတ္ေပးျပီး၊ ယုငယ္ သံုးေနက် သြားတိုက္တံႏွင့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ အဆင္သင့္ ရွိမရွိေသခ်ာစစ္သည္..
အကုန္လံုး ေသခ်ာျပီဆိုေတာ့.. မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳးျပီး အိပ္ဖို.ျပင္သည္..
.
.
.
.
မအိပ္ခင္ မနက္ေစာေစာ ဘုရားဆြမ္းေတာ္အတြက္ ေစ်း၀ယ္လာခဲ့ေသာ သစ္သီးအခ်ိဳ.ကပ္ျပီး၊ ဘုရားရွိခိုးသည္…
မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တတ္ျပီး တစ္ေန့လံုး အိပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကအျပန္ မအိပ္ခင္မွာ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္တတ္တာ သူမရဲ့ အက်င့္…
sms အ၀င္သံၾကားရေပမယ့္  ဘုရားရွိခိုးေနဆဲဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္…
စိတ္က ဘုရားထံမရွိေတာ့ဘဲ sms ဆီမွာဘဲ ေရာက္ေနခဲ့ျပီး ျမန္ျမန္ဘုရားစင္သို. အာရံုေျပာင္းရျပန္သည္..
.
.

ၤFlame of Love - Chapter 7


Chapter 7

ခိုင္~~

Bus ကားေပၚကဆင္းျပီး ေဆးရံုကို လမ္းေလ်ာက္လာတဲ့အထိ ခိုင့္ရင္ထဲက အေတြးေတြ မရွင္းေသး…
ဒါေပမယ့္…
လူနာကုတင္ေပၚက Snow White ေလးကို ေတြ.ရခ်ိန္မွာေတာ့…
“မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါ ငုသြယ္” အရာရာကို ေမ့ျပီး သူမကို ခပ္ျပံဳးျပံဳး ႏွဳတ္ခြန္းဆက္မိသည္…
“ခိုင္….” 
တစ္ကုိယ္လံုးမွာ အားအျပင္းဆံုး စူးရွတဲ့ မ်က္၀န္းနက္ေတြနဲ့ ခိုင့္ကိုၾကည့္ေနပံုက ရင္ထဲထိေတာင္ ထြင္းေဖာက္ျမင္ေနရသလို….
“ႏိုးေနတာ ၾကာျပီလား..”
“ဟုတ္ကဲ့… ခိုင္လာမယ္ဆိုလို. ေစာင့္ေနတာ”
ခ်စ္စရာေကာင္မေလးက ခ်စ္စဖြယ္ျပန္ေျဖေတာ့ အျမဲမ်က္ႏွာတည္ထားတတ္ေသာခိုင္တစ္ေယာက္ အျပံဳးေတြ ရပ္တန္.လို.မရ…
“ငုသြယ္အတြက္..” လက္ထဲမွ ပန္းစည္းေလးကိုေပးေတာ့..
“ဟယ္.. ပန္းေလးေတြက လွလိုက္တာ.. ေက်းဇူးပါ..”
“ငုသြယ္က ပန္းေလးေတြထက္ပိုလွတာ..”
သူမ မ်က္ေစာင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးထိုးေတာ့ ခိုင့္ရင္ခုန္သံ ၾကမ္းၾကမ္းေလး ခုန္သြားသည္ေပါ့….
.
.
.

Friday, March 22, 2013

Flame of Love - Chapter 6


Chapter – 6

သံသာ~~

ေဆးရံုက ျပန္လာျပီးကတည္းက သံသာ့စိတ္ေတြမွာ ယုငယ္ရဲ့ အရိပ္ေတြဖုံးလႊမ္းထားတယ္..
စားလဲ ယုငယ္
သြားလဲ ယုငယ္
ညအိပ္ခ်ိန္ အိပ္မက္ထဲထိပါ ယုငယ္~~
သူမရဲ့ ရွည္သြယ္ေသာအရပ္နဲ့ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိတဲ့ ဆံႏြယ္ေကာက္ေကာက္ေတြ…
ျပည့္ေမာက္ေသာရင္အစံုနဲ့ ေခ်ာမြတ္ေနေသာ ႏုိ.ႏွစ္ေရာင္အသားအေရ..
Photo Model လုပ္တယ္ဆိုတာ ျငင္းစရာမလိုေလာက္ေအာင္ Model တစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္ေသာ္ အရည္အခ်င္းေတြ သူမခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိေနသည္…
သူမရဲ့ စကားေျပာဟန္ လွဳပ္ရွားမွဳေတြက ဗီဒီယိုျပကြက္တစ္ခုလို သံသာ့အေတြးအာရံုထဲမွာ တစ္ကြက္ခ်င္းျမင္ေယာင္ေနတာ…
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့..                                                   
မမေတးႏုယဥ္နဲ့ စိုးႏြယ္တို. ခ်စ္သူျဖစ္ေတာ့ မိသားစုထဲမွာ အခ်ိဳ.ေတြ အျငင္းပြားၾကခ်ိန္ သံသာက နားလည္ေပးခဲ့ေပမယ့္၊ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိဖို.ဆိုတာ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ဖူးခဲ့..
အခုေတာ့ … ယုငယ္ဆိုတဲ့ နတ္ဘုရားမေလးက သံသာ့ႏွလံုးသားကို အပိုင္သိမ္းသြားျပီ….

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx

ခိုင္~~

မနက္၈း၀၀…

ဒီအခ်ိန္ေရာက္ဖို.ကို ညကတည္းက မအိပ္ဘဲေစာင့္ေနခဲ့တာ...
Body Fit T-shirt အျဖဴေပၚ ကာကီေရာင္ခါးတို ဂ်က္ကတ္ကိုထပ္၀တ္ျပီး၊ Skinny ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္နက္ျပာေရာင္၊ ေ၀ါ့ကင္းရွဴး အနက္ေရာင္ကို ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။
ပတ္ေနက် နဲနဲေဟာင္းေနျပီျဖစ္ေသာ သားေရခါးပတ္အညိဳကို ခါးမွာ ပတ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေဆးရံုသြားဖို. အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။

“La Da Da Di Da ~~ Da Da Da” စာသားမပါေသာ သံစဥ္အခ်ိဳ.ကို ဘာရယ္မဟုတ္ေကာက္ဆိုျပီး၊ ေသာ့ကိုယူျပီး အိမ္အျပင္ထြက္သည္…

ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတာ…. Snow White ေလးကို ေတြ.ရေတာ့မယ္…..
မ်ိဳးကို ခ်စ္သည္ဆိုတာ ေသခ်ာေနဆဲေပမယ့္.. ေဆးရံုေပၚက ေကာင္မေလးကို ေတြ.ရမယ္ဆိုေတာ့လဲ ရင္ခုန္ေနတာကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို.မရ…

Flame of Love - Chapter 5


Chapter 5

မီးေတြေလာင္ေနျပီ….
အသိစိတ္က ထြက္ေျပးဖို.ေျပာေနေပမယ့္ သူမေျခေထာက္ေတြ လွဳပ္လို.မရ…
တစ္ကိုယ္လံုးအားနည္းျပီး လဲက်ရာေနရာက မထႏိုင္…
မီးခိုးေတြ… တစ္ခန္းလံုးျပည့္ႏွက္လာျပီ…
သူမ အသက္ရွဴႏွဳန္းေတြလဲ မမွန္ေတာ့ဘူး..
ေသရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိစိတ္ေၾကာင့္လား၊ မီးခိုးေငြ.ေတြေၾကာင့္လားမသိ.. သူမမ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္ေတြႏွင့္..
.
.
.
သတိလစ္မလိုလိုျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေသခ်ာသိလိုက္တာက တစံုတစ္ေယာက္ရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္… မသန္မာေပမယ့္ သူမကို ျမဲျမဲေပြ.ဖက္ထားတဲ့ လက္တစ္စံု….
ထိုလက္အစံုကို ယံုၾကည္စြာနဲ့ သူမစိတ္ေတြေလ်ာ့ခ်လိုက္တယ္…

Tuesday, March 12, 2013

Flame of Love - Chapter 4


Chapter 4

ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေငးၾကည့္ရင္း၊ နံေဘးမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနမိသည္…
“ညီမ… ေရနည္းနည္းေလာက္ ေသာက္လိုက္ဦး.” သူနာျပဳတစ္ဦးလာေပးေသာ ေရပုလင္းကို အေယာင္ေယာင္အမွားမွားလွမ္းယူျပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
“ညီအစ္မေတြလား…”
“ဟမ္… ဘာကိုေျပာတာလဲ..”
“ညီမက သူ.ရဲ့လူနာရွင္မဟုတ္ဘူးလား..”
ေခါင္းကို ျဖည္းျဖည္းယမ္းရင္း.. “မဟုတ္ဘူး… မီးေလာင္ေနတာ ေတြ.လို. ၀င္ကယ္လာတာ..”
“ေၾသာ္..” သူနာျပဳဆရာမေလးက နားမလည္သလို ခိုင့္ကိုၾကည့္ျပီး စကားေျပာတာကို ရပ္ကာ သူမလုပ္စရာေတြဆက္လုပ္သည္…
ခိုင္ ဒီထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ျပီး၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနမိလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္မသိ…
အေရးေပၚယာဥ္ေရာက္လာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကသူေတြက သူမကိုပါ ကားထဲလိုက္ခိုင္းသျဖင့္ အခုေဆးရံုေရာက္တဲ့အထိပါလာတာသာျဖစ္သည္…
ေဆးရံုေရာက္ေတာ့လဲ သူမကဘဲ လိုအပ္သမွ် အစစအရာရာစီစဥ္၊ ေမးသမွ်ေမးခြန္းေတြ ဒိုင္ခံေျဖေနခဲ့တာဆိုေတာ့ လူနာရွင္ဟုထင္တာ သူနာျပဳအေနနဲ့ မလြန္…
အခုေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္လဲ လူနဲ့ စိတ္ သိပ္မကပ္……… ဆရာ၀န္ကေတာ့ အိပ္ေဆးထိုးေပးခဲ့တယ္ေျပာတာဘဲေလ……….
.

Monday, March 11, 2013

Flame of Love - Chapter 3


Chapter 3

ခိုင္~~

မီးေတာက္ေတြ မီးလ်ံေတြၾကားမွ….
“ခိုင္~~ ကယ္ပါဦး…. ခိုင္ေရ~~”
“မ်ိဳး…”
“ခိုင္ လာေနျပီ မ်ိဳးေရ… ခဏေစာင့္ေနာ္…”
ခ်စ္သူရွိရာသို. မီးေတာက္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို. တပ္ဖြဲ. သတိထားျပီး သြားေနၾကသည္…
“ခိုင္.. မင္း သြားလို.မရေတာ့ဘူး.. လမ္းဆံုးေနျပီ..” Captain ကုိေဇာ္၀င္းက တားသည္..
“မရဘူး အစ္ကို.. မ်ိဳး အထဲမွာ ပိတ္မိေနတယ္…”
“ဟိတ္ေရာင္.. မင္းပါ ေသလိမ့္မယ္…” ျပန္ဆြဲေခၚေနၾကေသာ သူႏွစ္ေယာက္ကို တြန္းကန္ပစ္ခဲ့ရင္း.. မီးေတာက္ေတြၾကားထဲ တိုး၀င္ခဲ့သည္…
“မ်ိဳးေရ~~”
.
.
မီးစြဲေနေသာ ထုတ္တန္းတစ္ခု ျပဳတ္က်လာျပီး…
“အား……………….”
“ခိုင္~~”
“မ်ိဳး…”
.
.

လည္ေခ်ာင္းကြဲမတတ္အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ျပီး အိပ္ရာက ႏိုးလာေတာ့….
အရာရာဟာ အိပ္မက္ေတြမွန္း သတိထားမိသည္…
မ်ိဳး… အိပ္မက္ထဲမွာ ထပ္ေတြ.ရသည္… ခ်စ္သူဆံုးခဲ့တာ ၃ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီေပါ့…. …
“ဟူး..”
ရင္ထဲကအပူျငိမ္းရန္ ေရတစ္ခြက္ထေသာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီအပူဘယ္ေတာ့မွ မျငိမ္းႏိုင္မွန္း.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာအသိဆံုး..
ႏွဳတ္ခမ္းကို ခပ္နာနာကိုက္ရင္း ၀ဲက်လာေသာ မ်က္ရည္အခ်ိဳ.ကို လက္ခံုႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ကာ မ်ိဳး အေၾကာင္း မေတြးမိေအာင္ စိတ္ထိန္းသည္…

Thursday, March 7, 2013

Flame of Love - Chapter 2


Chapter 2

ငုသြယ္~~~


စိတ္ပူတတ္ေသာ ညီမငယ္အလုပ္သြားျပီဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးက လူကို အားငယ္ေစလာသည္..
“ခဏေန ႏြယ္ေလး ျပန္လာမွာဘဲေလ..” ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတင္းလိုက္ရင္း၊ အိပ္ရာေပၚမွ ခပ္ေျဖးေျဖးထသည္။
အမွန္ေတာ့ ေခါင္းမူးျပီး လူကအားနည္းေနေသာ္လည္း၊ အိပ္ယာထဲမွာ လူမမာတစ္ေယာက္လို အိပ္မေနခ်င္..

အသက္ကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ရွဴရင္း၊ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို. ခပ္ေျဖးေျဖးေလ်ာက္သည္..

ပိန္လွီေနေသာ သူမေျခေထာက္ေတြ ျပန္ငံု.ၾကည့္ရင္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္ခန္.က ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ နာမည္ၾကီး Model ငုသြယ္ရဲ့ ေျခေထာက္ေတြဆိုတာ ယံုရခက္ခက္…
အသက္ ၂၇ႏွစ္ဆိုတာ သာမန္လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေပ်ာ္ပါးသြက္လက္ေနရမယ့္အရြယ္.. သူမအတြက္ကေတာ့ ေ၀ဒနာဖိစီးမွဳေၾကာင့္ အိမ္ထဲကအျပင္ထြက္ခြင့္မရွိတဲ့ အိပ္ရာေပၚမွ လူပိုတစ္ေယာက္..

Flame of Love - Chapter 1


Chapter 1

“မၾကီး… ငယ္ အလုပ္သြားေတာ့မယ္…” အလုပ္မသြားခင္ အခန္းတံခါးကို အသာဖြင့္ဟရင္း မၾကီးကို အသိေပးလိုက္သည္…
.
.
ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနေသာ မၾကီးထံမွ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖသံမၾကားရ….
“မၾကီး..” ယုငယ္ စိုးရိမ္စြာႏွင့္ အခန္းထဲကို ၀င္လာခဲ့သည္..
“မၾကီး.. အိပ္ေနတာလား..”

ပိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို အားယူဖြင့္ျပီး မလန္းမဆန္းအျပံဳးႏွင့္အတူ.. “ငယ္ေလး အလုပ္သြားေတာ့မွာလား… တံခါးေတြ ေသခ်ာပိတ္သြားေနာ္..”
ယုငယ္ ကုတင္ေဘးမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ရင္း.. “မၾကီး ေနမေကာင္းဘူးလားဟင္..”
“ညက အိပ္တာေနာက္က်လို.ထင္တယ္.. နည္းနည္းေခါင္းမူးေနတာပါ.. မၾကီးကို စိတ္မပူနဲ့ေနာ္.. ငယ္ေလး အလုပ္သြားေတာ့…”

ၾကိဳးစားျပီး စကားေျပာေနရေသာ မမၾကီးက စိတ္မပူပါႏွင့္ ေျပာေနေသာ္လည္း၊ ယုငယ္ စိတ္ပူေနမိသည္..
Schedule ကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဒီေန့က်မွ အေရးၾကီး Magazine တစ္ခုအတြက္ Photo Model လုပ္ေပးဖို.ရွိသည္။

Monday, March 4, 2013

Tomboy တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္...


နားလည္ေပးပါ

၁) Tom တစ္ေယာက္က ေကာင္ေလးဆန္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ
၂) Tom တစ္ေယာက္ရဲ့ ႏွလံုးသားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လို ႏူးညံ့တတ္တယ္၊ စြဲစြဲနစ္နစ္ခ်စ္္တတ္တယ္…
၃) တခါတေလမွာ သူတို.က မိန္းကေလးဆန္တတ္တယ္.. နားလည္ေပးပါ သူတို.လဲ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဘဲဆိုတာ…
၄) တခါတေလမွာ သူတို.ရဲ့ အျပဳအမူေတြက ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းေနတတ္တယ္.. နားလည္ေပးပါ သူတို.ဘ၀က ေကာင္ေလးဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြနဲ့ ေရာေထြးရွင္သန္ေနၾကရလို.ပါ..
၅) တခ်ိဳ. Tom ေတြက ရွက္တတ္ၾကတယ္.. နားလည္ေပးပါ ေကာင္ေလးမဆန္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ့ ေကာင္ေလးစိတ္ကို ရထားတဲ့သူေတြမို.လို. မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းဘာျဖစ္လဲဆိုတဲ့မွတ္ခ်က္က သူတို.ကို နာၾကင္ေစတယ္…
၆) Tom ေတြအားလံုးရဲ့ တူညီတဲ့စိတ္က ေကာင္မေလးေတြအတြက္ အားကိုးစရာျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္၊ ခ်စ္သူကို ကာကြယ္ေပးခ်င္ၾကတယ္….. တကယ္လို.မ်ား ညီမေလးအတြက္ ခ်စ္သူ Tom က အထင္ၾကီး အားကိုးစရာမျဖစ္ခဲ့ရင္ အခ်စ္စိတ္ေလးနဲ့ ေျဖေတြးေပးပါ… Tom ေတြက တကယ့္ေကာင္ေလးအစစ္မဟုတ္ေတာ့ သူတို.ရဲ့ ခံႏိုင္ရည္နဲ့ အၾကမ္းခံႏိုင္မွဳက ညီမေလးတို.ထက္ နည္းနည္းေလးဘဲ ပိုႏိုင္ပါတယ္ (တခ်ိဳ.ဆို ညီမေလးတို.ထက္ ပိုႏူးညံ့ႏိုင္ပါတယ္)
၇) သူတို.ကို ယံုၾကည္ေပးပါ….. ခ်စ္သူအတြက္ ပင္လယ္ကိုျဖတ္မယ္ မီးေတာင္ကိုေက်ာ္မယ္ေလာက္ထိမလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ေယာက်္ားဆန္ခ်င္တဲ့အတြက္ သူတို.ကတိကိုေတာ့ တည္ေအာင္ေနၾကပါတယ္..

Thursday, February 21, 2013

NOTHING


NOTHING, Fighting for
NOTHING, Crying for
NOTHING~~~~
But we don’t let it go for
NOTHING, no not for
NOTHING, this should be
NOTHING, to a love like what we got~~~ (NE-YO …. MAD)

“မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ..” တံခါးမွဴးၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္..
“ကၽြန္ေတာ္ ျငိမ္းကိုလာေတြ.တာပါ..”
“ဒီအိမ္က မင္းနဲ့ မသက္ဆိုင္ေတာ့ဘူးေလ..”
ကၽြန္ေတာ္ နဲနဲေတြသြားတယ္..  ပင့္သက္တစ္ခ်က္ရွိဳက္ရင္း…. “ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ.ကိုႏွဳတ္ဆက္ခ်င္လို.ပါ….”
“ သူ အိပ္ေနတယ္… “ တံခါးမွဴးၾကီးက မ်က္ႏွာထားခပ္မာမာနဲ့ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာတယ္..
“ကၽြန္ေတာ္ သူအိပ္တာ မေႏွာင့္ယွက္ပါဘူး။ တိတ္တိတ္ေလး ၾကည့္ျပီးျပန္မွာပါ… ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္… ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးေလးအေနနဲ့ ျငိမ္းကို ႏွဳတ္ဆက္ခြင့္ေပးပါေနာ္…..”
တံခါးမွဴးၾကီးက ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားရင္း သက္ျပင္းခ်ေနသည္….

Wednesday, February 20, 2013

Vampire Lover CHAPTER - 3 (THE END)


CHAPTER – 3

May~~

မ်က္လံုးေတြမဖြင့္ခင္ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ရေနတဲ့အနံ.ေတြက သူမကို အိမ္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေစသည္။

အနံ့… ဟုတ္တယ္ ………
ပ်ားဖေယာင္းတိုင္လိုလို သစ္သီးရနံ့လိုလိုနဲ့ မူးယစ္ခ်ိဳအီေစေသာရနံ့ေတြ………

ျပီးေတာ့ အေတြ.
သူမခႏၶာကိုယ္ေအာက္က ႏူးညံ့လြန္းေသာ ပိုးစအထိအေတြ.
သူမခႏၶာကိုယ္မွာ နာၾကင္ျခင္းေတြမရွိဘဲ အေကာင္းပကတိလို လန္းဆန္းေနခဲ့တာ..
သူမေသဆံုးသြားျပီလား………. မေန့ညက…..
ေသဆံုးသြားျပီဆိုေသာအသိက သူမမ်က္လံုးေတြကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ဖို. တြန္ုးအားေတြေပးသည္…….
မ်က္လံုးေတြဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္မွ ေနေရာင္ျခည္က သူမရွိေနေသာ အခန္းက်ဥ္းေလးဆီျဖာက်လ်က္….

အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးအစားမသိေသာ Indoor Plant ေလး၂ပင္ကလြဲလွ်င္ ဘာပရိေဘာဂမွမရွိဘဲ ရွင္းလင္းလ်က္..
နံရံေပၚက အဆင့္ေလးထက္မွာေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္၂တိုင္ မီးညွိထားသည္…… အခုမွသတိထားမိတာက သူမရရွိေနတဲ့ ရနံ.ေတြက ထိုဖေယာင္းတိုင္၂တိုင္မွျဖစ္မည္….
ပိုးသားစခင္းထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းႏွင့္ ၾကက္ေသြးေရာင္ကတၱီပါေစာင္က သူမခႏၶာကိုယ္ကို ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေစသည္….

Saturday, February 16, 2013

Vampire Lover - Chapter 2


CHAPTER - 2

Vempire Zon~~

လျပည့္ညေတြမွာ ဒီျမိဳ.ထဲက်င္လည္က်က္စားတတ္တာ သူမရဲ့အက်င့္…

သူမအရမ္းခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ဇနီးဆံုးျပီးကတည္းက၊ သူမတစ္ေယာက္တည္း အေနာက္ဘက္ျခမ္းက Vampire ေတာင္ကုန္းေလးမွာ ျငိမ္သက္စြာအခ်ိ္န္ေတြကုန္ဆံုးရင္း လျပည့္ညေတြမွာ ျမိဳ.ထဲလမ္းေလ်ာက္ထြက္ျမဲ…
လူဆိုးေတြကို ဆံုးမတတ္ျပီး လူေကာင္းေတြကို ကယ္တင္တတ္သူ…

အခုလဲ ျမိဳ.ထဲလမ္းမေတြမွာ လမ္းေလ်ာက္ရင္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရသည္…
အသံလာရာသြားၾကည့္ေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို Gangster ၆ေယာက္က အႏိုင္က်င့္ဖို.ျပင္ေနၾကျခင္း..

ထိုမိန္းကေလးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေသြးေတြႏွင့္..
သူမေရာက္သြားေတာ့ မ်က္လံုးေတြက အားကိုတၾကီးအေရာင္ေတြ ဖ်တ္ခနဲလတ္ျပီး၊ ခ်က္ခ်င္းမွိန္က်သြားသည္..

ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရတာက “ထြက္သြား၊ ေျပး… “ တဲ့
သူမလဲက်သြားျပီ….
ထိုမိန္းကေလးထင္သြားတာက Zon ကို သူမလိုသာမန္မိန္းကေလးထင္သြားတာျဖစ္မည္..
Zon ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းရင္း ဆံပင္ေတြကိုေလထဲလြင့္ေအာင္ ခါပစ္လိုက္သည္….

Vampire Lover - Chapter 1


CHAPTER - 1


လျပည့္ည….

ေကာင္းကင္မွာ လမင္းကသာေနသေလာက္ သူမေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။ သူမအလုပ္လုပ္တဲ့ ညကလပ္မွာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ့ေသာက္ခဲ့သမွ်ေတြ အခုေတာ့ အိမ္အျပန္လမ္းမမွာ ဒုကၡေပးေနျပီ။
အိမ္အျပန္လမ္း…

ဟုတ္တယ္ေလ.. သူမဒီလမ္းကိုအသံုးျပဳျပီး အိမ္ျပန္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္မကရွိခဲ့ျပီဘဲ…
ဘယ္ေတာ့မွ မွားႏိုင္စရာမရွိတဲ့လမ္းေတြ… ဒီျမိဳ.ေလးထဲမွာ ေမြးျပီး ၾကီးျပင္းလာရသူ…
မေကာင္းမွဳဒုစရိုက္ေတြနဲ့ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ျမိဳ.

ယံုတမ္းပံုျပင္ေတြနဲ့ မေရမရာေတြကို ေသခ်ာေနတဲ့ျမိဳ.

 “ေဒါက္.. ေဒါက္..ေဒါက္..”

ယိုင္တိယိုင္တိုင္ လွမ္းေနတဲ့သူမေျခေထာက္ေအာက္က ေဒါက္ဖိနပ္သံက တိတ္ဆိတ္တဲ့ညကို ပိုေခ်ာက္ခ်ားလာေစသလို….

“အာ…” လမ္းေလ်ာက္ရင္း၊ မိုက္ခနဲယိုင္ခ်င္လာတာနဲ့ နေဘးမွာရွိတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုကို ကိုင္ရင္းခဏမွီလိုက္တယ္..
အသက္ကိုေျဖးေျဖးရွဴရင္း ေအာက္ႏွဳတ္ခမ္းကိုသြားျဖင့္ခပ္ဖြဖြကိုက္တာ ခပ္တိုးတိုးညည္းမိသည္.. “Shit..”
ေခါင္းထဲတစ္စစ္စစ္ျဖစ္ေနတာ နည္းနည္းျငိမ္ေတာ့၊ အိမ္ျပန္ဖို.လမ္းကို ဦးတည္ရင္း ဘာရယ္မဟုတ္ ခုနကဆိုင္းဘုတ္ကိုလွည့္ၾကည့္မိသည္…

Friday, February 15, 2013

First Love - Chapter 11 (Final)


Chapter – 11

ေမေမ့လက္ကို အားကိုးတၾကီး ကိုင္ထားရင္း ေဆးရံုၾကီးရဲ့ Emergency Room အျပင္ဘက္မွာ ယြန္းတစ္ေယာက္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ဂဏွာမျငိမ္ျဖစ္ေနမိသည္…
စိုးယုကို အိပ္ခန္းထဲမွာ လဲက်ေနတာေတြ.ေတြ.ခ်င္း ေမေမ့ကို ေျပးေခၚကာ ေမေမလုပ္သမွ် ပ်ာယာခတ္ကာ စိတ္လွဳပ္ရွားေနခဲ့ရတာ …………….
အခု စိုးယုတစ္ေယာက္ Emergency Room ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ…

ေမေမ့ကို အားကိုးတၾကီး ၾကည့္မိေတာ့ ေမေမက ဖြဖြေလးျပံဳးကာ ယြန္းလက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္…

“စိုးယု သက္သာ သြားမွာပါ သမီးရယ္..”
“ဟင္း..” ယြန္း သက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်ကာ ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိစြာ ငိုမိသည္…

ထိုစဥ္..
နာ့စ္မတစ္ေယာက္ ထြက္လာျပီး…
“စိုးယုႏြယ္ရဲ့ အိမ္ကရွိလား..”
“ရွိပါတယ္..” ဟုေျပာကာ ယြန္းႏွင့္ ေမေမ တူတူထရပ္မိၾကသည္….
“စိုးယုႏြယ္ သက္သာသြားျပီ၊ အခု လူနာေဆာင္ကို ေရႊ.ထားလိုက္ပါျပီ၊ မိသားစုေတြ.မယ္ဆို ေတြ.လို.ရျပီ.. ေဆးရံုမွာ ၂ရက္ေလာက္ေတာ့ စိတ္ခ်ရေအာင္ ေနရမယ္.. လိုအပ္တာေတြ မပါေသးဘူးဆိုရင္ အိမ္ျပန္ယူလို.ရပါျပီ..”

First Love - Chapter 10


Chapter – 10

“ေမေမ .. ယြန္း အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီ..”
ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေပၚမွာ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ဖတ္ရင္း ထိုင္ေနေသာ ေမေမက မ်က္လံုးလွန္ကာၾကည့္သည္..
“ဒီေန့ ေစာလွခ်ည္လား” ဟု မွတ္ခ်က္ေပးရင္း သူမစာအုပ္ဘက္ကို ျပန္အာရံုစိုက္သြားသည္..
ယြန္းဘာမွ ေျဖရွင္းခ်က္မေပးဘဲ ေမေမ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..
“တခုခုမ်ား ေျပာစရာရွိေနလား..” ယြန္းဘက္ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေမေမက ေမးသည္..
ယြန္းသက္ျပင္း တစ္ခ်က္ရွိဳက္ရင္း
“ဘာမွ မရွိပါဘူး..” ျပန္ေျဖကာ ယြန္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အိပ္ခန္းဘက္သို. ထြက္လာခဲ့သည္..

……………………………………………


အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးထိန္းလာခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြပါးေပၚစီးက်လာသည္… သူမရဲ့ ညာဘက္လက္ကို နာနာက်ဥ္းက်ဥ္းၾကည့္ရင္း လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုပ္ထားမိသည္..
“ဒီလက္ေတြေပါ့….  စိုးယုကို နာက်င္ေစခဲ့မိတာ…” ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခပ္တိုးတိုး ျပန္ေျပာရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ခ်ကာ ရွိဳက္ငိုမိသည္….
ရင္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီေန့ေလာက္ မုန္းမိသည့္ေန့မရွိေတာ့… ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ မုန္းေနမိလဲ အေျဖရွာမေတြ.

……………………………………..

First Love - Chapter 9


Chapter – 9

“ယြန္း… စိုးယုတစ္ေယာက္ေရာ..” ေက်ာင္းကားေပၚမွ အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေမးသည္
“သူ ေက်ာင္းကားမစီးေတာ့ဘူးတဲ့.. သူ.အေဒၚအိမ္က ကားနဲ့ဘဲ ေက်ာင္းတတ္တယ္..”
“အင္း.. နင္တို.၂ေယာက္ ခုတေလာ တြဲတာသိပ္မေတြ.ေတာ့ဘူး.. ရန္မ်ားျဖစ္ထားၾကသလားလို.ပါ..”
“ဟင့္အင္း.. ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး.. ငါတို.ဘာသာ စာေမးပြဲနီးလာလို. ကိုယ့္ကိစၥနဲ့ကိုယ္ ရွဳပ္ေနၾကလို.ပါ” ထုိသူငယ္ခ်င္းမကိုျပန္ေျဖရင္း သတိထားမိသည္.. ခုတေလာ စိုးယုတစ္ေယာက္ စိတ္နဲ့ ကိုယ္မကပ္…
စကားေျပာရင္လဲ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား၊ စာသင္ခန္းထဲမွာလဲ စာေတြ ေသခ်ာလိုက္မလုပ္၊ ဟိုတေန့ကလဲ practical လုပ္တုန္း Sulphuric Acid ကို လိုအပ္တာထက္ပိုျပီး အခ်ိဳးအဆမွားထည့္မိလို.၊ ဖန္အိုးေတြကြဲကာ ေလ်ာ္လိုက္ရေသးသည္…
တခါတခါက်ေတာ့လဲ စာအုပ္ကိုငံု.ၾကည့္သလိုႏွင့္ ဆံပင္ေတြႏွင့္ကြယ္ရင္း ၾကိတ္ငိုေနတတ္တာလဲ တစ္ခါ ႏွစ္ခါမကေတာ့….
အထူးသျဖင့္ ယြန္းကိုလဲ ခပ္ေရွာင္ေရွာင္လုပ္ေနသည္.. ေက်ာင္းကားလဲ မစီးေတာ့၊ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လဲ အတန္းတတ္ခ်ိန္ကလြဲလ်င္ က်န္အခ်ိန္ေတြမွာ စာလုပ္သလိုလို၊ စာၾကည့္တိုက္သြားမလိုလိုနဲ့ မေရမရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးျပီး ေရွာင္ေနတတ္သည္…
စိုးယု ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္…

……………………………………………………….

First Love - Chapter 8


Chapter – 8

အိမ္အျပန္ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ စိုးယုတစ္ေယာက္ ျငိမ္သက္စြာလိုက္ပါခဲ့မိတယ္..
ေခါင္းထဲမွာေတာ့ အေတြးေတြ ခ်ာခ်ာလည္လ်က္နဲ့ေပါ့
“စိုးယု… နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..”  ေဘးနာမွာထိုင္ေနေသာ ယြန္းက လက္တို.ျပီးစကားေျပာေတာ့မွ အေတြးကမၻာထဲ အလည္ေရာက္ေနေသာ စိုးယုတစ္ေယာက္ သတိျပန္လည္လာတယ္..
“ေအာ္..ေအး.. ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး.. “
“ဘာေတြ ဘာမွ မဟုတ္တာလဲ.. မွန္းစမ္း ေနမွေကာင္းရဲ့လား..” ယြန္းက ရုတ္တရက္ စိုးယုနဖူးကို သူမလက္ကေလးႏွင့္ စမ္းၾကည့္သည္..
ယြန္းရယ္.. နင့္ငါ့ကို စိတ္ပူတတ္ရဲ့သားနဲ့ ဘာလို. ငါ့ကို မခ်စ္ခ်င္ရတာလဲဟု စိုးယုရင္ထဲမွ တိတ္တိတ္ေလးေမးေနမိသည္…
“ကိုယ္လဲ မပူပါဘူး..” ယြန္းက ေျပာျပီးလက္ကို ရုတ္မည္အလုပ္
“နင္ငိုေနတာလား… ဘာျဖစ္လို.လဲ စိုးယုရယ္..”
သူမငိုေနမိသည္တဲ့လား… ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ စိတ္နဲ့ လူနဲ့မကပ္မိေတာ့..
“အာ.. မဟုတ္ပါဘူးဟာ.. မ်က္စိထဲ ဖုန္၀င္သြားတာပါ..” ဟုေျပာရင္း ေခါင္းကိုငံု.ကာ မ်က္ရည္ေတြကို ျမန္ျမန္သုတ္လိုက္သည္။
“ဒီေန့ နင့္ကိုၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးဘဲ.. “ ဟု ယြန္းက မွတ္ခ်က္ခ်ေတာ့
“ငါ ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို.ပါဟာ” ဟု ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျပာျဖစ္သည္..
ယြန္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ စိုးယုရဲ့လက္ကို ဖြဖြေလးကိုင္ကာ ျပံဳးျပသည္.. “အရမ္းေခါင္းကိုက္ေနလားဟင္.. ခဏေန သက္သာသြားမွာပါ.. နင္ ဘတ္စ္ကားစီးရတာ က်င့္သားမရလို.ေနမွာ… ငါေဘးမွာရွိတယ္ေနာ္ “
စိုးယု ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ေခါင္းကိုသာျငိမ့္ျပျဖစ္သည္.. ယြန္းရဲ့ ငါ့ကို ဘာလို.ၾကင္နာေနျပန္တာလဲ…

Thursday, February 14, 2013

First Love - Chapter 7


Chapter – 7

စာသင္အျပီး အခန္းထဲက ထြက္ၾကေတာ့ အျပင္မွာ မိုးဖြဲဖြဲေလးစရြာေနျပီ…
ယြန္းက အသင့္ပါလာေသာ ထီးကိုထုတ္ကာ ၂ေယာက္တူတူေဆာင္းၾကသည္… စိုးယုမွာ ထီးမရွိေသးတာ သူမသိျပီးသားေလ..
“ဟင္း… မိုးရြာတာ လွလိုက္တာယြန္းရယ္… ေကာင္းကင္ၾကီးကိုလဲ ၾကည့္ပါဦး…တိမ္ေတြ ညိဳ.မွိဳင္းလို.”
စုိးယုက ညိဳ.ေနေသာ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးကို လက္ညွိဳးထိုးကာ ဗြက္ေတြထဲ လမ္းမေလ်ာက္တတ္ ေလ်ာက္တတ္ႏွင့္ ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ေနသည္…
“ေဒၚစိုးယု… ျငိမ္ျငိမ္ေလး လိုက္ခဲ့စမ္းပါ… မိုးရြာလို. စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ နင္လုပ္တာနဲ့ ၂ေယာက္လံုးမိုးစိုကုန္ေတာ့မယ္.. ထီးက နင္ေရြႊ.တဲ့ဘက္လိုက္ေဆာင္းေနရတာ.. ငါကနင့္ထက္အရပ္ပုတာလဲ သတိရဦး..”
“ဟီး… ဟုတ္သားဘဲ… ေပးေလ ယြန္းရဲ့… ငါထီးကိုင္ေပးမွာေပါ့..” ေျပာေျပာဆုိဆိုႏွင့္ ထီးကိုစိုးယုကလွမ္းအယူ သူမေျခေထာက္က တခုခုကို တတ္နင္းမိေလသည္…
“အားးးး…” စိုးယုအလန့္တၾကား ထီးကို လႊတ္ခ်ျပီး ေနာက္သို.ဆုတ္ကာခုန္ေလသည္…

First Love - Chapter 6



Chapter – 6

“Loving U~~~ Loving U~~”
Alarm Ring သံၾကားေတာ့မွ မ်က္လံုးမဖြင့္ဘဲ Alarm ကို ပိတ္ရန္ လက္ကိုဆန္.ထုတ္ျဖစ္သည္…
လက္ေမာင္းေပၚမွာ တစ္စံုတေယာက္အိပ္ေနတာကို ေတြ.မွ ညကအျဖစ္အပ်က္ကို သတိရသည္ဘဲ..
“Loving U~~~ Loving U~~” ႏွိဳးစက္ေကာင္းမွဳႏွင့္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ယြန္းတစ္ေယာက္ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာသည္..
“စိုးယု… ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲဟင္..” အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ယြန္းကေမးေတာ့
“မနက္ ၆နာရီခြဲျပီ..”
“ဟာ… ေက်ာင္းကားေနာက္က်ေတာ့မွာဘဲ…” အိပ္ယာမွ ၀ရုန္းသုန္းကာထကာ ယြန္းတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းေတာ့သည္…
အိပ္ခန္းတံခါးကို အေျပးဖြင့္ရင္း… “ဟဲ့.. ျမန္ျမန္လုပ္.. ျပန္အိပ္မေနနဲ့.. နင္ဒီေန့ ေက်ာင္းကားစီးမယ္ဆို ၇း၁၅ တိုက္ေအာက္ကိုအေရာက္ဆင္းလာခဲ့.. ကားက လံုး၀မေစာင့္ဘူး..ခ်က္ခ်င္းထြက္တာ..”
သူမေအာ္ျပီး ထြက္သြားသည္…
အိမ္တံခါးပိတ္သံနားေထာင္ရင္း.. ေခါင္းအံုးကို ရင္မွာပိုက္ကာ စိတ္တိုေနမိသည္..
“ေတာက္….. ဒီႏွဳိးစက္ကလဲ အလိုက္ကိုမသိဘူး…. အရမ္းျမည္ရလားကြာ..” အလကားေနရင္း ဘာမွမဆိုင္သည့္ ႏွိဳးစက္ကို ေဆာင့္ပိတ္ကာ ေရခ်ိဳးဖို. တဘက္တစ္ထည္ေကာက္ဆြဲရင္း ထထြက္လာခဲ့သည္..