ေရေျမာင္ၾကီး စခန္း….
ဒါ.. ကၽြန္ေတာ္တို. လမ္းတစ္၀က္ကို ေရာက္ၾကျပီဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ ေရေျမာင္ၾကီးေရာက္ေတာ့
ေန့လည္၁၁နာရီထိုးေနျပီ…
“လာၾက ထုိင္ၾက.. အေမာေျဖဦး….ညီမေလးတို. ဘယ္အခ်ိန္က တတ္လာၾကလဲ”
ဆိုင္ရွင္အစ္မက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေခၚယူရင္းေမးသည္။
အိအိကေျဖသည္ “ မနက္ ၃နာရီက တတ္လာတာ..”
“မနက္ ၃နာရီ..သူမ်ားေတြ ဒီအခ်ိန္ဆို ေတာင္ေပၚေတာင္ ေရာက္ေရာ့မယ္..
ကေလးေတြကေတာ့ဟယ္…” အစ္မၾကီးက အားမလိုအားမရေျပာသည္။
“ဟိဟိ..ဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ လမ္းမွာ တူတူတတ္တဲ့သူေတြ မေတြ.ဘဲ လူသစ္ေတြခ်ည္း
ေတြ.ေတြ.ေနေတာ့ သမီးတို.ကို သူတို.မမွီဘူးထင္ေနတာ…”
မိစံက ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ျပန္ေျဖသည္။
ဒီလိုနဲ့ ေရေျမာင္ၾကီးမွာ ေန့လည္စာစားရင္း အနားယူၾကသည္။ ဇာဇာနဲ့ျဖိဳးကိုလဲ
သတ္ိရၾကသည္။ ေနရာတကာ ေနာက္က်တတ္တဲ့ ၂ေကာင္၊ ခုေတာ့ တူတူမေပ်ာ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။
~~~ ~~~
ဒီလိုနဲ့ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ညေန ၄နာရီထိုးျပီ။ အထမ္းသမားေတြကေတာင္
အစ္မေလးတို. တည္းမယ့္ဟိုတယ္လြဲေနျပီထင္ျပီး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသြားရွာတာ ၂ေခါက္ရွိျပီဟု
ေျပာၾကသည္။
မနက္၃နာရီကစတတ္ေသာ အဖြဲ. ညေန၄နာရီမွ ေတာင္ေပၚေရာက္သည္ဆိုေတာ့ သူတို.လဲ
အံ့ၾသၾကေပမေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို.မွာေတာ့ လမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေလ်ာက္ႏိုင္ေတာ့။
Hotel အ၀င္၀ကိုေရာက္ေတာ့
“ ဟာ….ဇာဇာ… ျဖိဳး…”
ဇာဇာႏွင့္ျဖိဳးက ေရမိုခ်ိဳးျပီးလို. ဟိုတယ္ ၀ရံတာမွာ ထိုင္ေတာင္ေနၾကျပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို.ကိုေတြ.ေတာ့ စိတ္ဆိုးျပီး ထထြက္သြားၾကသည္။
“ေနပါဦးဟ…နင္တို.၂ေယာက္က ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို…” အ၀င္းက ေမးသည္။
“နင္တို.ကမွ မေစာင့္တာ..ငါတို.လဲ ကားလက္မွတ္အသစ္၀ယ္ျပီး ေနာက္ကားနဲ့
လိုက္လာတာေပါ့၊ ခုလဲ ေတာင္ေပၚကို ကားနဲ့တတ္ျပီး ၾကိဳေရာက္ေနတာ။”
“ေၾသာ္..အဲလိုလား.. ငါတို.လဲ ကားဆရာကို ေစာင့္ခိုင္းပါတယ္…ဒါေပမယ့္
သူက ၅မိနစ္ထက္ပိုမေစာင့္ဘဲ ေမာင္းထြက္သြားလို.၊ ငလင္းေတာင္ နင့္အိမ္ကို ဖုန္းငွားျပီးေခၚေသးတယ္..
နင္တို.ထြက္သြားျပီတဲ့..ေတာ္ေသးတာေပါ့ဟာ.. ငလင္းအေမ ဟိုတယ္ Booking လုပ္ထားေပးလို.သာေပါ့..
မဟုတ္ရင္ ဒီလူအုပ္နဲ့ ငါတို.ေတြ ေတြ.မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး..” အ၀င္းက ရွင္းျပသည္။
“မေတြ.လို.ရမလား..ငါတို.က ေဂါပကရံုးသြားျပီး နင္တို.နာမည္တန္းစီရြတ္ခိုင္းမွာေပါ့..”
ျဖိဳးက ျပန္ေျပာသည္။
“ကဲ..ကဲ … စကားေလးေတြခဏရပ္မယ္.. ငါအရမ္းပင္ပန္းေနျပီ.. အခန္းသြားယူၾကမယ္..
“ ကၽြန္ေတာ္ စကားစကိုျဖတ္ရင္ Reception ကိုသြားသည္။
အကုန္လံုးလဲ ေနာက္မွလိုက္လာၾကသည္။
၂ေယာက္ခန္းေတြခ်ည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေယာက်ာ္းေလး၂ေယာက္တစ္ခန္း၊ မိန္းကေလး၆ေယာက္က
၂ေယာက္တစ္ခန္းစီ။
ကၽြန္ေတာ္က သူတို.ကိုေမးမေနေတာ့ဘဲ…
“ငါတို. အခန္း ၂၀၆ ရတယ္..
ငါတို.အခန္းက Balcony ပါတယ္တဲ့… View ပိုလွတယ္.. ျမန္ျမန္လာ ဟိုေကာင္ေတြလာလုလိမ့္မယ္..” ပံု.ပံု.လက္ကိုဆြဲရင္း အခန္းဆီသို.ေျပးသည္။
ဟိုေကာင္ေတြ ခဏေၾကာင္ျပီး ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ကာ က်န္ခဲ့ျပီ။ ဟုတ္သည္ေလ…
Balcony က ဒီတစ္ခန္းဘဲပါတာ.. း)
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမာလဲေမာသလို ရင္လဲခုန္ေနသည္။ ကုတင္၂လံုးက ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ေတာ္ေတာ္ျမန္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ပံုမွန္မဟုတ္တာ ပံု.ပံု.လဲ သိေနသလိုပင္။
တိတ္ဆိတ္မွဳကို သူမက စတင္ျဖိဳခြဲလိုက္သည္..
“နင္ ဘယ္အျခမ္းယူမွာလဲ..”
“ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ျခမ္းယူမယ္.. ငါက ျပတင္းေပါက္နားမအိပ္ရဲဘူး..”
ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးေတာ့ သူမရီသည္။ အိုး…သူမသြားေလးေတြက စီစီရီရီႏွင့္
လွလြန္းသည္။
“နင္ကလဲ ေနေတာ့ ေကာင္ေလးပံုနဲ့ ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ..အဲ..” သူမ အရီတစ္၀က္ႏွင့္ေျပာရင္း၊
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကို ျမင္သြားသည္။ သူမစကားေျပာရပ္သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို. ၂ေယာက္
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
တစ္မိနစ္
ႏွစ္မိနစ္….
“ဒုန္း..ဒုန္း..ဒုန္း..ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးၾကေဟ့… ေနာက္ နာရီ၀က္ေနရင္
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚတတ္မယ္..” အိအိအသံက တံခါး၀ဆီမွ လ်ံထြက္လာသည္။
“ဒုန္း..ဒုန္း..ဟဲ့..ၾကားၾကလား…ငလင္းနဲ့ ပံု.ပံု.” တ့ခါးကိုထုရင္း
ဆက္ေအာ္သည္။
“ေအးပါဟ.. ၾကားပါတယ္…” ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေအာ္မွ
“ၾကားရင္ျပီးေရာ… “ ဆိုကာ အိအိေနာက္တစ္ခန္း ဆက္ထြက္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို. ၂ေယာက္ေခါင္းေတြငံု.ျပီး ရွက္ေနၾကသည္။ ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ကဘဲစျပီး…
“ပံု.ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ေလ.. ကၽြန္ေတာ္ျပီးမွ ခ်ိဳးမယ္..”
“အင္းး…ျပီးေရာ..ပံု.အရင္ခ်ိဳးလိုက္ေတာ့မယ္…” ဆိုကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ေျပး၀င္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္လဲ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်ရင္း… ၀ွဴး…ခုန္ေနေသာ ရင္ဘတ္ကိုဖိရင္း
ေလပူေတြကို မွဳတ္ထုတ္မိသည္။
ေရခ်ိဳးသံထဲက ေရက်သံကလဲ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုအေတာမသတ္ လွဳပ္ရွားေနေစျပန္ေရာ..
“ ငလင္း စိတ္ထိန္း စိတ္ထိန္း… အခုေရာက္ေနတာ ဘုရားေရာက္ေနတာ..” ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ျပန္သတိေပးေနရသည္။
~~~~ ~~~
ရင္ျပင္ေပၚတတ္ဖို. မုခ္ဦအ၀ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပသနာတတ္သည္။ ထမီ၀တ္ရမည္တဲ့။
ဟာ…မ၀တ္ခ်င္ပါဘူး။ လံုျခံဳေရးကလဲ ထမီမ၀တ္လ်ွင္လံုး၀ေပးမတတ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တို.၂ေယာက္ အေျခအတင္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမတတ္ဟု
ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီး..
ထိုအခ်ိန္တြင္ ပံု.က ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ကုိင္ျပီး၊
”၀တ္လိုက္ပါ လင္းရယ္..
နင္မပါေတာ့ ငါတို.ေတြဘယ္ေပ်ာ္မွာလဲ..”
သူမစကားတစ္ခြန္းနဲ့တင္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ လံုျခံဳေရးကိုေတာ့
မၾကည္ၾကည့္ ၾကည့္ရင္း အိအိေပးေတာ့ ထမီကိုဆြဲျပီး ေခါင္းကေနစြပ္ခ်သည္။
“ဟဲ့…ဘုန္းေတြနိမ့္ကုန္ေတာ့မွာဘဲ..” အိအိကေအာ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး၊ ေလွကားထစ္ေတြ ေျပးတတ္လာခဲ့သည္။
ဘယ္သူ.ကိုမွလဲ စကားမေျပာခ်င္၊ အထူးသျဖင့္ အခုလိုပံုစံနဲ့ ပံု.ပံု.ကို
မေတြ.ခ်င္… ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ေနမိသည္။ တခုခုကိုလဲ စိတ္နာေနသည္။ ဘာရယ္လဲ ေသခ်ာမသိ..
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွခိုး ဆီမီးကပ္ျပီး၊ စိတ္ေတြ နဲနဲၾကည္လင္စျပဳလာသည္။
က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီရဲ့ ေရႊေရာင္၀င္းေနေသာ ေက်ာက္လံုးေတာ္က စိတ္ထဲက ေနာက္က်ိမွဳေတြကို
သက္သာေစသည္။ ေယာက်္ားေလးေတြ ဘုရားဆီသြားျပီး ေရႊသကၤန္းကပ္ေနခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားငယ္မိသည္။
“လင္း… ဆီမီးကူထြန္းေပးပါဦး…” ပံု.ပံု.က လွမ္းအကူအညီေတာင္းသည္။
ဟုတ္တာေပါ့ ဒီေန့က ႏွစ္သစ္ကူးညဆိုေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ဆီမီးထြန္းသူေတြ
ျပည့္လ်ံေနသည္။ ဒီေတာ့ ဆီမီးခြက္ေနရာေတြကလဲ အျပည့္။ က်န္ေနေသာေနရာက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ၊
ထိုေနရာကို သူမရဲ့ ရွည္လ်ားေသာဆံပင္ေတြနဲ့ ဘယ္လိုမွ ကုန္းျပီးထြန္းလို.မရ၊ ထို.အျပင္
မီးေတြကလဲ ပူလြန္းသည္… ကၽြန္ေတာ္ခပ္ျမန္ျမန္သြားျ႔ပီး.. သူမဖေယာင္းတိုင္ထုပ္ကို လွမ္းယူလိုက္သည္။
သူမအတြက္ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြကို မီးအပူခံကာ ေသေသခ်ာခ်ာ လွလွပပစီရီျပီးထြန္းေပးသည္။
ဆီမီးထြန္းေပးျပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာေပ်ာ္ေနသည္။ ၂ေယာက္တူတူဘုရားကို
လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ႏွဳတ္ခမ္းေတြ ျပံဳးေနတာကို သတိထားမိသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္…သာမန္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
မလုပ္ႏုိင္တာကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏုုိင္ခဲ့လို.။ သူမကလဲ ကၽြန္ေတာ္ထြန္းေပးတဲ့ ဆီမီးေလးကို
ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနသည္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို.၂ေယာက္ မ်က္၀န္းေတြဆံုမိၾကျပန္သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ တစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္ နားလည္မွဳျပည့္ေသာ အၾကည့္ေတြႏွင့္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေအာက္ဘက္ စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွ မီးရွဴးမီးပန္းအခ်ိဳ.ျမင္လိုက္ရသည္။
လူေတြအားလံုးႏွင့္အတူ သူမလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္သည္။
No comments:
Post a Comment